ΓΑΜΟΣ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ : Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΝΟΣ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΞΙΑ

ΓΑΜΟΣ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ :

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΝΟΣ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΞΙΑ

του Δρ. Ευριπίδη Στ. Στυλιανίδη

Βουλευτή Ροδόπης Νέας Δημοκρατίας- πρώην Υπουργού Παιδείας, Αναπληρωτή Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ένα σοβαρό θέμα που αφορά δικαιώματα του ανθρώπου ή ένα θεμελιώδη θεσμό της κοινωνίας όπως η οικογένεια, είναι απόλυτο λάθος να συζητείται στη βάση της ακτιβιστικής λογικής των δικαιωματιστών ή της μικροκομματικής λογικής μιας τυχοδιωκτικής ψηφοθηρίας. Δεν είναι φασίστας όποιος έχει διαφορετική άποψη, ούτε ακραίος όποιος έχει το θάρρος να την εκφράζει δημόσια. Οδηγός της όποιας επιλογής του νομοθέτη μπορεί να είναι μόνο η ψύχραιμη ορθολογική προσέγγιση μιας δημοκρατικής λογικής που σέβεται τα δικαιώματα του ανθρώπου από τη μία, από την άλλη όμως ισορροπεί επιδέξια με τον σεβασμό προς τις κοινωνικές αξίες, την ιστορική παράδοση της Ελληνικής κοινωνίας και τα διαχρονικά διδάγματα της Ελληνικής ιστορίας.

Στην περίπτωση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών και της τεκνοθεσίας κατ’ αρχήν δεν μπορεί επουδενί να υπάρξει διαχωρισμός των δύο εννοιών, διότι η «τεκνοθεσία» αποτελεί εκ των πραγμάτων συνιστόν στοιχείο της έννοιας του «γάμου». Ακόμα, λοιπόν, κι αν νομοτεχνικά για λόγους τακτικής διατυπωθεί ο διαχωρισμός τους, είναι θέμα χρόνου νομικά η Ελληνική ή η Ευρωπαϊκή δικαιοσύνη να ταυτίσει τελικά τις δύο έννοιες, εφόσον ο γάμος ομοφύλων θεσμοθετηθεί.

Στην περίπτωση του «γάμου ομόφυλων ζευγαριών» βιώνουμε τη σύγκρουση ενός ατομικού δικαιώματος, της ελευθερίας του σεξουαλικού προσδιορισμού/προσανατολισμού με μια κοινωνική αξία, την οικογένεια που προσδιόρισε και συνεχίζει να προσδιορίζει τον πυρήνα της ελληνικής πολιτιστικής, κοινωνικής και εθνικής ταυτότητας.

Το δικαίωμα του σεξουαλικού προσανατολισμού προστατεύεται με πληρότητα τόσο από το Σύνταγμα (άρθρο 4) όσο και ειδικότερα από τη Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου(άρθρα 8 και 14) που η Ελλάδα ενσωμάτωσε στην εσωτερική έννομη τάξη της. Η Ελληνική νομοθεσία προέβλεψε το Σύμφωνο Συμβίωσης με σεβασμό στη διαφορετικότητα που θα μπορούσε συμπληρωμένο με τις αναγκαίες νομοθετικές διατάξεις να επιλύσει όλα τα νομικά και άλλα ζητήματα των ομόφυλων ζευγαριών.

Η ελληνική οικογένεια από την άλλη με την παραδοσιακή της μορφή, προστατεύεται απόλυτα από το άρθρο 21 του Συντάγματος καθώς και από πλέγμα νομοθετικών διατάξεων. Απο την αρχαιότητα μέχρι σήμερα αποτέλεσε το θεμέλιο της ελληνικής κοινωνίας που την κράτησε όρθια εθνικά κατά τη διάρκεια του Οθωμανικού ζυγού, των πολέμων, της κατοχής, της προσφυγιάς και μέχρι τις πρόσφατες δοκιμασίες της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, όταν το κοινωνικό κράτος κατέρρεε. Η οικογένεια αποτελεί τον βασικό φορέα κοινωνικοποίησης του παιδιού, δημιουργώντας τα πρώτα βιωματικά πρότυπα.

Η τεκνοθεσία είναι ατομικό δικαίωμα που προβλέπεται από το νόμο, αφού όμως εξεταστεί με αυστηρότητα από την πολιτεία το περιβάλλον στο οποίο θα κληθεί να ζήσει το παιδί. Σε κάθε περίπτωση σε όλα τα ανθρωποκεντρικά συστήματα του κόσμου στις τεκνοθεσίες αυτό που κυριαρχεί ως κριτήριο είναι το συμφέρον του παιδιού και γι’ αυτό αρμόδια να μιλήσει είναι η επιστήμη και να κρίνει είναι η πολιτεία.

Η νομοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών που σίγουρα αργά ή γρήγορα θα συνοδευτεί από την τεκνοθεσία, κλονίζει αναμφισβήτητα το επιτυχημένο μοντέλο της ελληνική πυρηνικής οικογένειας, απομακρύνει από τα Ορθόδοξα Χριστιανικά πρότυπα της ελληνικής παράδοσης και ιστορίας και αποδυναμώνει την προσπάθεια δημογραφικής ενίσχυσης μιας χώρας που πλήττεται σφοδρά από την υπογεννητικότητα.

Η διεθνής ατζέντα που επιδιώκεται να κυριαρχήσει και στην πατρίδα μας, έχει έντονα τα στοιχεία του McDonaldisation, δηλαδή, μιας απόπειρας κλωνοποίησης των πολιτισμών και όχι προστασίας και ανάδειξης της ιδιαίτερης πολιτιστικής μας ταυτότητας, που σημειώνω δεν έχει διάρκεια ανάλογη του Ελληνικού κράτους δηλαδή, 200 χρόνια, αλλά του Ελληνικού πολιτισμού, δηλαδή, πάνω από 2500 χρόνια δημιουργίας και διεθνούς καταξίωσης.