ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ : Ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχᾳ ,βκδ΄ (2024)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 660                               Ἐν Κομοτηνῇ, τῇ 18^ῃ Ἀπριλίου 2024

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 107^ῃ

Ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχᾳ ,βκδ΄ (2024)

Π ρ ό ς

Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν

τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ ἀποψινή νύχτα τονίζει τὴ μοναδικότητα τοῦ ἑορταζομένου γεγονότος. «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι!» Οἱ Ὁρθόδοξοι ὅπου γῆς, λαμπαδηφοροῦντες, συνομολογοῦμε καταφατικά στὴ διαλεκτική τοῦ «Χριστός Ἀνέστη – Ἀληθῶς Ἀνέστη» κὶ ἔτσι ἀποκτοῦμε κάπως μυστικά τὴν ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως. Τὶ ἀντιλαμβανόμαστε;

Ἀντιλαμβανόμαστε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας ὡς ὡδή στὴ χαρά, ἀπείρως πιὸ εὐφρόσυνη ἀπό ἐκείνη ποὺ μελούργησε ὁ Μπετόβεν. Γιατί τὸ «Χαίρετε» ποὺ πρωτοακούστηκε ἀπό τὸν Ἀναστημένο Διδάσκαλο στὶς Μυροφόρες, εἶναι μεταδοτικό μιᾶς ἀμετάπτωτης ὀντολογικῆς χαρᾶς, ἡ ὁποία προκύπτει μέσα ἀπό τὴν κοινωνία μας μὲ τὸν Χριστό καὶ τοὺς συνανθρώπους μας, τοὺς ἐλαχίστους ἀδελφούς Του.

Ἀντιλαμβανόμαστε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας ὡς ὡδή  στὴν εἰρήνη, ἀπείρως πιὸ σταθερή ἀπό ἐκείνην ποὺ προσπαθοῦν οἱ ἄνθρωποι στὸ διάβα τῶν αἰώνων, καὶ στὶς μέρες μας. Διασφαλίζουν τάχα τὴν εἰρήνη, ἐνῶ προετοιμάζονται καὶ εἰσέρχονται σὲ ἀδελφοκτόνους πολέμους. Ἀλλά ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ προϋποθέτει ἕναν ἄλλο πόλεμο : ἐκεῖνον μὲ τὸν κακό ἐαυτό μας, προκειμένου νὰ εἰρηνεύουμε «εἰς ἑαυτούς καί ἀλλήλους».

Τέλος, ἀντιλαμβανόμαστε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας ὡς ὡδή στὴ ζωή, ἀπείρως ὀμορφότερη ἀπό αὐτή ποὺ θὰ ζήσει ὁποιοσδήποτε τὴν ἐμπιστεύεται ἀποκλειστικά στὶς πεπερασμένες δυνάμεις του. Ὁ ἀναστάς Κύριος, ἡ ὄντως ζωή, χορηγεῖ ζωή αἰωνιότητας σὲ κάθε μέλος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Σώματός Του· ζωοποιεῖ τοὺς νεκρούς καὶ πεπεδημένους. Διδάσκει μὲ τὴν σταυρική Του θυσία ὅτι «ζωή ποὺ δὲν μοιράζεται εἶναι ζωή κλεμμένη».

Τὸ λοιπόν ἀδελφοί! Τὴν προοπτική ποὺ μᾶς προσφέρει ἀπόψε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀς μὴ τὴν ἀποστερηθοῦμε. Νὰ αἰτηθοῦμε πρὸς Ἐκεῖνον νὰ μᾶς μεταμορφώσει σὲ ἀνθρώπους χαρούμενους καὶ εἰρηναίους, μὲ δίψα γιὰ τὴν αἰώνια ζωή γιὰ τὴν ὁποία πλασθήκαμε.

Ἐάν κάνουμε τὸ πρῶτο βῆμα λέγοντας «Ναί, Κύριε, γενηθήτω τὸ θέλημὰ σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί τῆς γῆς», ὁ κόσμος μέσα μας καὶ γύρω μας θὰ φωτίζεται μὲ τὸ ἀναστάσιμο φῶς ἀπό τὸ καινό μνῆμα τοῦ Ζωοδότου.

Χριστός Ἀνέστη !

Ἀληθῶς Ἀνέστη !

Διάπυρος εὐχέτης πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ