Μας τελειώνει ο χρόνος ;
Μας τελειώνει ο χρόνος;
Είναι ωραίες οι συναυλίες και τα πανηγύρια, τα οποία άλλωστε είναι στην εποχή της πραγματοποίησης τους και προφανώς η αυτοδιοίκηση θα ασχοληθεί με όλα αυτά, καθότι η αλήθεια είναι πως τα θέλει και ο κόσμος. Ωστόσο, με τα πανηγύρια και τις συναυλίες, ευφραίνεται η καρδία και γεμίζει το στομάχι, περιστασιακά. Τα προβλήματα όμως για την πλειοψηφία του λαού παραμένουν. Η ακρίβεια κατατρώει τα εισοδήματα, η ευρύτερη περιοχή παράγει ελάχιστα, η όποια παραγωγή, κυρίως στον αγροτικό τομέα δεν συμβαδίζει με την μεταποίηση, οι ενεργειακές γιγάντιες επενδύσεις απλά «τρώνε» το ευρωπαϊκό χρήμα, με την παραγωγή τους να οδεύει στο εξωτερικό, το βαμβάκι συνεχίζει, όσο είναι επιδοτούμενο, να κυριαρχεί στους αγρούς, αν και δεν τρώγεται, τα διάφορα αστικά έργα αφορούν και πάλι αλλαγές πλακιδίων και κρασπέδων και γενικότερα, δεν φαίνεται να υπάρχει ένας μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για το πώς θα είναι η περιοχή μετά από 20-30 χρόνια. Ήδη, η μείωση των εισοδημάτων και οι εξ αποστάσεως αγορές, φέρνουν αρνητικό αποτέλεσμα στην αγορά, με πολλούς επαγγελματίες, κυρίως σε ένδυση και μικρεμπόριο, να είναι απογοητευμένοι και η επιπλέον φορολόγηση θα δώσει σε αρκετούς την χαριστική βολή. Μόνο ο καφές-ποτό και η εστίαση, δείχνουν να ευημερούν, αλλά μέχρι πότε; Εντωμεταξύ, με τον τουρισμό συνεχίζουμε να το παλεύουμε, αλλά είναι αδύνατο να ανταγωνιστούμε άλλους και κοντινούς τουριστικούς προορισμούς. Επιπλέον, με την αντισυνταγματική προσθήκη των ιδιωτικών δήθεν ΑΕΙ, ενδεχομένως, σε μερικά χρόνια, να κλονιστεί και το μοντέλο «ανάπτυξη» διά της φοιτητικής κατανάλωσης. Όλα αυτά ωστόσο, δεν δείχνουν να απασχολούν έντονα ούτε την αυτοδιοίκηση, ούτε τις τοπικές εκπροσωπήσεις των πολιτικών κομμάτων. Το έχουμε πει ξανά, η ΑΜ-Θ στις δεκαετίες της ευρωπαϊκής της πορείας παρέμενε μια περιφέρεια εκκρεμής σε ότι αφορά στην ανάπτυξη, αν θα πάει μπροστά ή θα μείνει πίσω. Μετά δε από την πολυετή παραμονή της στον πυρήνα των πιο φτωχών περιφερειών της ΕΕ, είναι πιθανόν το εκκρεμές να κινηθεί προς την υπανάπτυξη και να παραμείνει εκεί. Και μάλιστα, τώρα που οδεύουμε στην λήξη των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, τις τελευταίες από τις οποίες τις πετάμε για φουρφουράκια, αντιμετώπιση της δήθεν κλιματικής αλλαγής ή κρίσης, ούτε σε αυτό έχουν καταλήξει οι …αρμόδιοι, αλλά και στα αμφιλεγόμενης χρησιμότητας ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Ο χρόνος, ιδιαίτερα για την Ροδόπη δείχνει να τελειώνει. Προς το παρόν ξεχνιόμαστε με συναυλίες και πανηγύρια. Και αν κάποτε, ούτε σε αυτά σε μπορούμε να πάμε;
Κάτι αντιπροσωπευτικό
Εντάξει, έβαλαν στο Φανάρι, αλλά τώρα με το «i love iasmos», το ποτήρι ξεχείλισε, δεν την αντέχει τέτοια υστέρηση η Κομοτηνάρα μας, μετά και από τέτοια αναπαλαίωση οδών και πεζοδρομίων. Και αν δεν βάλουμε και εμείς πινακίδα I love komotini, τουλάχιστον ας μείνουμε πιστοί στην πολιτισμική μας ιστορία-παράδοση και ας τοποθετήσουμε κάπου, στην φωτογραφία προτείνεται το σιντριβάνι της πλατείας, κάτι που να μας ταιριάζει, να μας αντιπροσωπεύει. Όχι πως θα μείνουμε πίσω από τους οικισμούς…
Democritus Racing Team
Εντάξει, εδώ να τα δώσουμε τα διαχρονικά συγχαρητήρια καθότι χρόνια τώρα η διατμηματική αγωνιστική ομάδα του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, σχεδιάζει και κατασκευάζει αγωνιστικά αυτοκίνητα τύπου Formula Student, συμμετέχοντας σε αγώνες. Πριν λίγες ημέρες, παρουσιάστηκε το τρίτο πλήρως αναβαθμισμένο ηλεκτρικό μονοθέσιο από τα μέλη της Democritus Racing Team, της ομάδας μηχανοκίνητου αθλητισμού του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, σε πρόσφατη εκδήλωση που έγινε στην Πανεπιστημιούπολη Κιμμερίων Ξάνθης, στο πλαίσιο του Roll Out Event 2024.
Νεοαποστάτες αριστεροί, μπαίνοντας ή βγαίνοντας;
Το σχόλιο αυτό γράφεται Δευτέρα, αμέσως μετά τον δεύτερο γύρο των εκλογών στη Γαλλία και σήμερα Πέμπτη που διαβάζεται, μπορεί και να έχουμε ήδη νέα αποστασία στον ΣΥΡΙΖΑ και αν δεν την έχουμε, καλλιεργείται από καιρό, φουντώνοντας με βάση τις Γαλλικές εκλογές και το Μέτωπο των Αριστερών δυνάμεων. Μόνο που στη Γαλλία, κανένα κόμμα δεν καταργήθηκε, κανένας πολιτικός αρχηγός δεν παραιτήθηκε και βέβαια, με στόχο να μην κυβερνηθεί η χώρα από την ακροδεξιά Λεπέν, υπήρξε συνεργασία με τον Μακρόν. Σε τα μας, με ποιον θα συνεργαστεί ένα τέτοιο Μέτωπο; Με τον Μητσοτάκη για να μην κυβερνήσει ο Βελόπουλος, οι Σπαρτιάτες ή η Νίκη. Θα συμμετάσχουν το ΚΚΕ και το Μέρα25, καθώς και η Κωνσταντοπούλου; Εντωμεταξύ, στο ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ οδεύουν προς εκλογές, με ενδεχόμενο υποψήφιο τον Μπέο, ακόμη και με πιθανή «νεκρανάσταση» της Διαμαντοπούλου. Όλα αυτά, ουδόλως απασχολούν τους επίδοξους νεοαποστάτες, μοναδικός τους στόχος να φύγει ο Κασσελάκης, το μόνο για αυτούς εμπόδιο για την σύσταση της ενιαίας Κεντροαριστεράς. Α και αφού θα φύγει ο Κασσελάκης, να έρθει ο …Τσίπρας, ο οποίος «δεν επιθυμεί να επιστρέψει», «απέκτησε ευρωπαϊκό ρόλο» και άλλα τέτοια. Και όλα αυτά, χωρίς σχέδιο, πέραν κάθε καταστατικής διάταξης. Λοιπόν, η πλουτοκρατία στην χώρα μας επιτίθεται με όλες της της δυνάμεις και όποιος αντέξει. Στο δήθεν σοσιαλιστικό ΠαΣοΚ, έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά, εδώ και δεκαετίες. Τώρα, στόχος είναι ο Κασσελάκης. Έτσι, για να μην πληρώνουν φόρους οι κοτζαμπάσηδες και οι πολυεθνικές, αυτό άλλωστε ήταν και το μόνο προαπαιτούμενο των μνημονίων που δεν εφαρμόστηκε. Αυτά για τους εν δυνάμει νεοαποστάτες, μια δύστροπη μειοψηφική νομεκλατούρα χρόνια πάσχουσα από το με πολιτικά χαρακτηριστικά, Σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Αυτά δεν τα δείχνουν…
Όχι πως θα έλειπε από την μεγάλη γιορτή του ελληνικού μπάσκετ αυτός που ήταν πάντα παρόν, στο Αλβανικό μέτωπο, στην Μεσόγειο που φλεγόταν, στην Ζούγκλα των πόλεων, στα Οχυρά Ρούπελ, μέχρι και στις Κυρίες της Αυλής, σαν στόκος υδραυλικός μέχρι που χάλασε την βρύση ο Ηλιόπουλος και είδε το φως το αληθινό. Και στο Παρίσι θα πάει και κρατηθείτε, μπορεί να πηδήξει μέσα την ώρα της παρέλασης να αρπάξει την σημαία από την Σάκκαρη και να την δώσει στον Γιάννη, αν βέβαια επαληθευτούν τα νέα που την θέλουν να είναι σημαιοφόρος μαζί με τον Αντετοκούνμπο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ποπολάρος είναι αυτός, την αδικία της πλουτοκρατίας δεν την μπορεί.
