Δουλεύουμε για να πληρώνουμε λογαριασμούς και σουπερμάρκετ

Δουλεύουμε για να πληρώνουμε λογαριασμούς και σουπερμάρκετ

Όπως και να το δει κανείς, είναι μεγάλη επιτυχία να αυξάνεται οι τιμή σε όλα τα προϊόντα κατά 30-40% και μετά να μειώνεται κατά 2-3% για ελάχιστους κωδικούς. Το ενθαρρυντικό είναι πως προβλέπεται μείωση τιμής στο παξιμάδι, οπότε στην εποχή της ακρίβειας που ζούμε, δεν θα χρειαστεί να κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι για να την βγάλουμε. Θα αγοράζουμε το ορίτζιναλ προϊόν και δεν θα πεινάσουμε. Λοιπόν, η ακρίβεια θερίζει, δουλεύουμε για να πληρώνουμε λογαριασμούς και σουπερμάρκετ και η ελάχιστη αύξηση σε μισθούς και συντάξεις, δεν αλλάζει κάτι. Όσο η χώρα δεν παράγει, όσο υπάρχουν καρτέλ παντού, όσο δεν λαμβάνονται ριζοσπαστικές αποφάσεις, θα ζούμε με το σπιράλ της ακρίβειας, θα κρυώνουμε γιατί η ενέργεια είναι πανάκριβη και θα ζούμε στο σκοτάδι μην τυχόν και μας έρθει λογαριασμός που θα μας φάει τον …μισό μισθό. Πως τα καταφέραμε και είμαστε τελευταίοι στην αγοραστική δύναμη… Ευτυχώς, υπάρχει η Βουλγαρία. Ακόμη…

Να βρέξει ή να μην βρέξει;

Αυτό και αν είναι δίλλημα… Γιατί κανονικά θα πρέπει να την θέλουμε την βροχή. Από την άλλη, είναι και οι περιοχές με τα καμένα όπου αν βρέξει, θα έχουμε πλημμύρα. Και το χειρότερο η βροχή γίνεται ποτάμι και συμπαρασύρει όλα τα θρεπτικά συστατικά του εδάφους με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται η φυσική αναδάσωση, γιατί από την τεχνητή, μάλλον δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι. Αν ήταν να γίνει, θα είχε γίνει. Και στην Κομοτηνή, έτσι που είναι σκαμμένη, ας κρατήσει ακόμη λίγο η ανομβρία, στην λάσπη θα πήξουμε. Εντωμεταξύ από την φετινή ανομβρία και την παρατεταμένη υψηλή θερμοκρασία του Ιουλίου, δεν πλήγησαν μόνο οι αγροτικές καλλιέργειες, την πάτησαν και οι ερασιτέχνες καλλιεργητές με τους μπαξέδες. Ούτε ντομάτες, ούτε ντοματίνια, ούτε άλλα κηπευτικά γεύτηκαν πολλά. Και ας έριχναν καθημερινά νερό της βρύσης, αν δεν πέσει βροχή, δεν αυξάνονται τα φυτά, δεν καρποφορούν κανονικά και άντε πάλι σουπερμάρκετ…

Νέα μόδα ο ένας υποψήφιος;

Εντάξει, στο ΕΒΕ ήταν εθιμικό σχεδόν δίκαιο ο ένας υποψήφιος, τώρα το έχουμε και στο ΕΒΕΡ. Όχι πως δεν γίνεται, αλλά ο ένας υποψήφιος, αναλαμβάνει ένα τεράστιο φορτίο, αντιπολίτευση δεν υπάρχει και γενικά οδηγούμαστε στην αρχή του ενός. Να δούμε αν αυτή η …μόδα επεκταθεί και αλλού, αν για παράδειγμα, δούμε το απίθανο του ενός υποψηφίου δε Δήμους, γιατί όχι και στην Περιφέρεια. Τραβηγμένο, αλλά να μην το αποκλείουμε. Και δεν έχει να κάνει με το αν ο μοναδικός υποψήφιος είναι καλός ή κακός, έχει να κάνει με την λογική ότι σε μεγάλα σύνολα, δεν μπορεί να εμφανίζεται ένας …σωτήρας. Και άριστα να τα κάνει όλα, πάλι δεν ευσταθεί για πολλούς λόγους αυτή η εκλογική εξέλιξη. Ας θυμηθούμε και κόμματα που έκαναν εκλογή προέδρου από μέλη και φίλους, με έναν υποψήφιο. Αφού ήταν ένας, τι την ήθελαν την εκλογική διαδικασία; Και άντε εκεί, καταγράφηκαν και άκυρα και λευκά, αλλά και πάλι πολιτικά, δεν υπήρχε νόημα.

Εμάς μας νοιάζει το φθηνό πετρέλαιο

Την ερχόμενη Τρίτη ψηφίζουν στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Προφανώς και θα επηρεάσει και εμάς το αποτέλεσμα. Ο Ποπολάρος σε δύο σημεία θα σταθεί. Με εκλογή Τραμπ, πιθανόν η τιμή του αργού πετρελαίου, όπως συνέβη στην προηγούμενη θητεία του, να πέσει και να σταθεροποιηθεί στα 50-60 δολάρια το βαρέλι για μια τετραετία. Καθότι ο Τραμπ θέλει ανάπτυξη, αλλά όχι το παραμύθι της πράσινης ανάπτυξης που το πληρώνουμε πανάκριβα. Οπότε φθηνή ενέργεια για ανάπτυξη και φθηνό καύσιμο για τα αυτοκίνητα. Το δεύτερο σημείο είναι, γιατί τα ελληνικά ΜΜΕ καταφέρονται τόσο εναντίον ενός από τους δυο υποψήφιους, του Τραμπ. Άντε θα ψηφίσουν οι Ελληνοαμερικανοί στις ΗΠΑ, αλλά δεν περιμένουν από τα ελληνικά κανάλια να τους πουν τι θα ψηφίσουν. Όσο για εμάς στην Ελλάδα, από την τηλεόραση θα «συμμετέχουμε» στις εκλογές. Άρα, γιατί τόσο υπέρ της Χάρις, σε άλλο κράτος, σε άλλη ήπειρο θα κυβερνήσει. Και από δημοκρατία, η ίδια και το κόμμα της, μόνο κατ΄ όνομα.

Θα έχουμε ή όχι εκλογές στον Σύριζα;

Αυτή και αν είναι απορία και όχι του Άμλετ, του ήρωα της τραγωδίας του Σαίξπηρ, που έχει συζητηθεί περισσότερο από κάθε άλλο σαιξπηρικό χαρακτήρα, ειδικά για τον περίφημο μονόλογό του «Να ζει κανείς ή να μη ζει, ιδού η απορία». Σιγά την Σαιξπηρική απορία, εδώ στον Σύριζα πάνε για εκλογή συνέδρων και μέχρι σήμερα Τρίτη που γράφεται το σχόλιο, δεν γνωρίζει κανείς αν θα γίνει συνέδριο. Ούτε αν και έστω γίνει συνέδριο, θα ακολουθήσουν και εκλογές για πρόεδρο. Και τα πράγματα πάνε στα άκρα, μην δούμε τον Γκλέτσο πρόεδρο του Σύριζα… Ωστόσο, υπάρχει και άλλος συσχετισμός του Σύριζα με τον Άμλετ. Το ρητό, «Υπάρχει κάτι σάπιο στο κράτος της Δανιμαρκίας». Στο Σύριζα, το σάπιο έχει ήδη κακοφορμίσει με σταλινικούς και πραξικοπηματίες να έχουν φέρει το κόμμα στο χείλος του γκρεμού. Και τι τους νοιάζει… Σε τρία χρόνια θα έχει εκλογές, τέσσερα εκατομμύρια είναι κάθε έτος η κρατική επιχορήγηση, έχουν 12 μύρια να μασουλήσουν.

Στην παρέλαση ήταν, αλλά Αθήνα…

Ναι, δεν τον είδατε στην Κομοτηνή, αλλά τις παρελάσεις, ως γνήσιος πατριώτης, δεν τις χάνει ο Ποπολάρος. Πήρε το ΚΤΕΛ που είναι και φθηνό και νάτος στην πρωτεύουσα με το ελληνικό σημαιάκι ανά χείρα και φυσικά πάντα ανάμεσα στο πόπολο. Στα βήματα του Κασσελάκη που πήγε στην Αλεξανδρούπολη και είδε την παρέλαση μέσα στον κόσμο. Έ και μετά την παρέλαση, όπως όλος ο κόσμος σε καφέ-μπαρ, στου Ψυρρή, για μπύρα στο καφέ «Ποπολάρος», όπως θα θυμάστε από προηγούμενο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ. Και του χρόνου βρε… και δεν πιστεύει να την κάνατε την πατάτα να φάτε μπακαλιάρο σκορδαλιά…, υπομονή για πέντε μήνες, στην επόμενη εθνική επέτειο.