Εορτή ανακομιδής ιερών λειψάνων Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και χειροτονία Πρεσβυτέρου στη Μητρόπολη Μαρωνείας

Τὴν κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, ὁ Σεβασμιώτατος ἱερούργησε στὸν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό Ἁγίου Γεωργίου Κομοτηνῆς. Χοροστάτησε κατὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καὶ προεξῆρχε τῆς πνευματικῆς τραπέζης. Στὶς εὐφρόσυνες στιγμὲς τῆς εὐχαριστιακῆς Συνάξεως, προσετέθη καὶ ἡ εὐλογία τοῦ μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης διὰ τῆς εἰς Πρεσβύτερον χειροτονίας τοῦ Ἱερολογιωτάτου Διακόνου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ κ. Ἀρσενίου Βασιλείου.

Μὲ βαθιὰ συγκίνηση, ὁ χειροτονούμενος ἀπηύθυνε πρὸ τῆς χειροτονίας του, ἀναλογιζόμενος τὸ ὕψος καὶ τὴν εὐθύνη τοῦ ὑπουργήματος τῆς ἱερωσύνης, λόγους δοξολογητικοὺς πρὸς τὸν ἅγιο Θεό, ἀλλὰ καὶ εὐχαριστιακοὺς πρὸς τοὺς παρισταμένους καὶ συμπροσευχομένους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους ὅσους μὲ κάθε τρόπο συνήργησαν στὴν κατὰ Θεὸν προκοπή του καὶ βεβαίως πρὸς τὸν σεπτὸ Ποιμενάρχη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κ. κ. Παντελεήμονα.

Στὴν ἀντιφώνησή του, ὁ Μητροπολίτης, ἀπηύθυνε πατρικὲς νουθεσίες καὶ πνευματικὲς προτροπὲς πρὸς τὸ νέο Πρεσβύτερο, τονίζοντας ὅτι ἡ διακονία τοῦ κληρικοῦ στὸν κόσμο, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἡ φανέρωση τοῦ Μυστηρίου τῆς παρουσίας τοῦ ζῶντος Θεοῦ στὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, ἡ διακονία τῆς σχέσης τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν Θεό, μέσα ἀπὸ τὴν τέλεση τῶν Μυστηρίων, τὴν ἄσκηση τῆς ποιμαντικῆς καὶ ἡ ἀναφορὰ τῶν προσώπων ποὺ ἡ Ἐκκλησία του ἐμπιστεύεται διὰ τοῦ Ἐπισκόπου, στὴν Πρόνοια καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Τόνισε, ὅτι ἡ φανέρωση αὐτὴ πραγματοποιεῖται διὰ τῆς παραμονῆς μας στὴν κοινωνία τῆς ἀγάπης τοῦ ζῶντος Θεοῦ καὶ φανερώνεται μέσα ἀπὸ τὴν ζωὴ καὶ τὰ ἔργα μας, μιὰ φανέρωση ποὺ μᾶς θέλει νὰ ὑπηρετοῦμε τὸν Θεὸ καὶ τὸ θέλημα Του, ἀποτασσόμενοι τὸ ἴδιον θέλημα ποὺ μᾶς ἐγκλωβίζει στὰ στενὰ πλαίσια τῆς ἀτομικότητάς μας.

Ὑπογράμμισε στὸν χειροτονούμενο τὴν σημασία τῆς προσωπικῆς του παραμονῆς στὴ ζωὴ τοῦ ζῶντος Θεοῦ, μέσα ἀπὸ τὸν ἀγῶνα τῆς ἄσκησης, τὴν προσωπική του ζωὴ καὶ τὴν προσπάθεια, ὥστε τὰ πάντα νὰ εἶναι μία διαρκὴς ὑπηρεσία τοῦ ζῶντος Θεοῦ, χωρὶς νὰ μετέχει σὲ αὐτὰ ποὺ ὁ σύγχρονος κόσμος ἁπλόχερα προσφέρει, ἀλλὰ δυστυχῶς, ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸν Θεό.

Τέλος, προέτρεψε τὸν νέο Πρεσβύτερο τῆς Ἐκκλησίας μας, νὰ διακονήσει μὲ τρόπο παραπεμπτικό, μὲ τὴν φανέρωση τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους, νὰ γίνει ὄργανο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ζήσει τὴν ζωὴ ὅλων ἐκείνων τῶν εὐλαβεστάτων κληρικῶν ποὺ ὑπηρέτησαν τὸν Ζῶντα Θεό, ἔζησαν τὴν ζωντανὴ παρουσία Του καὶ τὴν μετέδωσαν στοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ παραμείνει -καὶ ὡς πρεσβύτερος- πάντοτε διάκονος τῶν πνευματικῶν ἀναγκῶν τῶν ἀνθρώπων.

Πρὸ τῆς ἀπολύσεως, ὁ Σεβασμιώτατος προχώρησε στὴν ἀπονομή του ὀφφικίου τοῦ Ἀρχιμανδρίτου στὸν νεοχειροτονούμενο.