Πότε θα έρθει ο αφανισμός της ανθρωπότητας;- Η τριπλή απειλή κι η μελλοντική Υπερήπειρος

Μια πρόσφατη μελέτη αποκαλύπτει μια ζοφερή πιθανότητα: οι ακραίες θερμοκρασίες στη Γη θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο πρώτο γεγονός μαζικού αφανισμού από την εποχή των δεινοσαύρων, που θα απειλήσει την ανθρώπινη ζωή και τα θηλαστικά.

Υπό την καθοδήγηση του Dr. Alexander Farnsworth, Senior Research Associate στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, η έρευνα δίνει μια εικόνα για το μακρινό μέλλον του πλανήτη μας, ένα μέλλον που θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο για το είδος μας.

Η μελλοντική Υπερήπειρος και η τριπλή απειλή

Η μελέτη προβλέπει ότι σε εκατομμύρια χρόνια από τώρα, οι ήπειροι της Γης θα ενωθούν, για να σχηματίσουν μια νέα υπερήπειρο, την Pangea Ultima. Αυτή η τεράστια ξηρά θα μεταβάλει ριζικά το κλίμα, δημιουργώντας ένα περιβάλλον τόσο ζεστό και ξηρό που τα περισσότερα είδη, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου, θα βρεθούν σε μη βιώσιμες συνθήκες.

Τι θα κάνει τη Γη τόσο αφόρητα θερμή; Σύμφωνα με τον Dr. Farnsworth, η νέα υπερήπειρος θα δημιουργήσει ένα «τριπλό χτύπημα» – τρεις ταυτόχρονους παράγοντες που θα ανεβάσουν τις θερμοκρασίες σε όλο τον πλανήτη.

• Επίδραση Ηπειρωτισμού: Με τη γη συγκεντρωμένη σε έναν τεράστιο όγκο, πολλά σημεία θα απέχουν πολύ από τη θαλάσσια δροσιά και την υγρασία των ωκεανών.
• Έντονη Ηλιακή Ακτινοβολία: Σε εκατομμύρια χρόνια, ο ήλιος θα εκπέμπει περισσότερη ενέργεια, ανεβάζοντας τις θερμοκρασίες.
• Αυξημένο CO₂ στην Ατμόσφαιρα: Η εντονότερη ηφαιστειακή δραστηριότητα από τις τεκτονικές κινήσεις θα απελευθερώσει περισσότερο CO₂, παγιδεύοντας θερμότητα.

Μαζί, αυτοί οι παράγοντες θα οδηγήσουν σε θερμοκρασίες 40-50°C, ενώ κάποιες περιοχές θα φτάσουν ακόμα υψηλότερα. Η υγρασία θα δυσκολέψει περαιτέρω τις συνθήκες, καθιστώντας αδύνατη τη θερμορύθμιση για ανθρώπους και θηλαστικά.

Τα θηλαστικά, μαζί με τον άνθρωπο, έχουν επιβιώσει σε διαφορετικές κλιματικές αλλαγές, όμως η αντοχή στη θερμότητα είναι περιορισμένη. Μόνο το 8-16% της ξηράς της “Pangea Ultima” θα είναι βιώσιμο για θηλαστικά, με την έλλειψη νερού και τροφής να επιτείνει την πρόκληση.

Παρότι αυτό το ακραίο σενάριο αφορά το μακρινό μέλλον, αναδεικνύει την κρίσιμη ανάγκη για δράση σήμερα. Όπως τόνισε η Dr. Eunice Lo, «είναι σημαντικό να φτάσουμε σε μηδενικές εκπομπές το συντομότερο δυνατό».

Μαζικοί αφανισμοί στο παρελθόν της Γης: Διδάγματα για το Μέλλον

Η Γη έχει υποστεί πολλές καταστροφικές μαζικές εξαφανίσεις, οι οποίες εξάλειψαν μεγάλο ποσοστό της ζωής στον πλανήτη. Αυτά τα ιστορικά γεγονότα μας υπενθυμίζουν πόσο εύθραυστη είναι η ζωή στη Γη, όταν έρχεται αντιμέτωπη με ξαφνικές, ακραίες περιβαλλοντικές αλλαγές:

• Ορδοβίκος-Σιλούριος Αφανισμός (Περίπου 443 εκατομμύρια χρόνια πριν): Κατά την περίοδο αυτή, εποχές παγετώνων προκάλεσαν πτώση της στάθμης των ωκεανών και θερμοκρασίες που αποδυνάμωσαν τα θαλάσσια οικοσυστήματα, εξαλείφοντας περίπου το 85% της θαλάσσιας ζωής.
• Αφανισμός Ύστερου Δεβόνιου (Περίπου 360 εκατομμύρια χρόνια πριν): Αυτή η εξαφάνιση, που πιθανόν προκλήθηκε από έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα και πιθανώς από πτώση αστεροειδούς, οδήγησε σε ευρεία έλλειψη οξυγόνου στους ωκεανούς και σε απώλεια περίπου 75% των ειδών, με κύρια επίδραση στους κοραλλιογενείς υφάλους και τα ψάρια.
• Πέρμο-Τριαδικός αφανισμός (Περίπου 252 εκατομμύρια χρόνια πριν): Αυτή η εξαφάνιση, γνωστή και ως «Το Μεγάλο Θανατικό», ήταν η πιο σοβαρή στην ιστορία της Γης, εξαλείφοντας περίπου το 96% των θαλάσσιων ειδών και το 70% των ειδών στη στεριά. Τεράστιες ηφαιστειακές εκρήξεις στη Σιβηρία προκάλεσαν καταστροφικές κλιματικές αλλαγές και όξυνση των ωκεανών.
• Αφανισμός Τριαδικής-Ιουρασικής περιόδου (Περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια πριν): Η μεγάλη ηφαιστειακή δραστηριότητα προκάλεσε κλιματικές αλλαγές που εξάλειψαν περίπου το 50% των ειδών, ανοίγοντας το δρόμο για την κυριαρχία των δεινοσαύρων.
• Αφανισμός Κρητιδικής-Παλαιογενούς περιόδου (Περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια πριν): Αυτή η εξαφάνιση, πιθανώς προκληθείσα από έναν τεράστιο αστεροειδή, οδήγησε στο τέλος των μη πτηνόμορφων δεινοσαύρων, με αποτέλεσμα να εξαλείψει περίπου το 75% όλων των ειδών.

Αυτά τα γεγονότα τονίζουν τον αντίκτυπο των γρήγορων περιβαλλοντικών αλλαγών στη βιοποικιλότητα και υπογραμμίζουν την ευθραυστότητα της ζωής μπροστά σε τέτοιες αλλαγές.

Η θέση της ανθρωπότητας στον κύκλο των αφανισμών

Η μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ μας δίνει μια ζωηρή εικόνα του μελλοντικού κλίματος της Γης—ενός μέλλοντος στο οποίο οι άνθρωποι και τα θηλαστικά μπορεί να μην έχουν θέση σε έναν θερμαινόμενο πλανήτη. Ταυτόχρονα, μας υπενθυμίζει τα διδάγματα που κρύβονται στην ιστορία της Γης.

Σήμερα, αντιμετωπίζοντας τη δική μας περιβαλλοντική κρίση, τα διδάγματα αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Ενώ μπορεί να μην αποτρέψουμε τις τεκτονικές αλλαγές ή τη μεταβολή της ενέργειας του ήλιου, έχουμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή, που ήδη απειλεί οικοσυστήματα και είδη.

Η σχέση της ανθρωπότητας με τη Γη είναι μια σχέση κηδεμονίας—προσωρινή, αλλά γεμάτη ευθύνες. Οι πράξεις μας σήμερα μπορούν να προστατεύσουν τη βιοποικιλότητα και να προωθήσουν ένα βιώσιμο μέλλον. Αυτή η έρευνα μας υπενθυμίζει πόσο διασυνδεδεμένοι είμαστε με τους ρυθμούς και τις αλλαγές του πλανήτη και πόσο απαραίτητο είναι να ενεργούμε υπεύθυνα για να υποστηρίξουμε την εύθραυστη ισορροπία της Γης.

Αυτή η έρευνα υπογραμμίζει ότι η ζωή στη Γη είναι προσωρινή και ότι η αλλαγή είναι αναπόφευκτη. Στηρίζουμε τον πλανήτη σήμερα, για να εξασφαλίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο για εμάς και τα οικοσυστήματα που μας περιβάλλουν.

Γνώσεις για την αναζήτηση ζωής σε άλλους πλανήτες

Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας δεν μας βοηθούν μόνο να κατανοήσουμε το πιθανό μέλλον της Γης αλλά παρέχουν και πολύτιμες πληροφορίες για την αστροβιολογία.

Ο Dr. Farnsworth εξηγεί ότι ένας πλανήτης εντός της «κατοικήσιμης ζώνης» ενός ηλιακού συστήματος μπορεί να μην είναι κατοικήσιμος αν έχει διαμόρφωση υπερηπείρου. Τα ευρήματα αυτά μπορούν να βοηθήσουν τους επιστήμονες να εκτιμήσουν τη βιωσιμότητα εξωπλανητών, κατανοώντας πώς η κατανομή γης και νερού επηρεάζει το κλίμα.

Θα μπορούσαν άλλοι κόσμοι να αντιμετωπίζουν παρόμοιους κύκλους βιωσιμότητας και μη βιωσιμότητας όπως η Γη; Αυτή η έρευνα μας υποδεικνύει ότι η ζωή σε εξωπλανήτες μπορεί να είναι πιο περίπλοκη και πιθανώς πιο φευγαλέα απ’ ό,τι φανταζόμαστε.

Πηγή: sofokleousin.gr