Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥΣΕΙΩΝ – ΕΚΘΕΣΙΑΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥΣΕΙΩΝ – ΕΚΘΕΣΙΑΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΟΟΡΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ. 

Τα εκθέματα των μουσείων είναι το μύρον του πολιτισμού και αποπνέουν στους επισκέπτες τους αυτήν την μυροβόλο αύρα αφ΄ενός για να τους θυμίζουν απαράμιλλης ομορφιάς επιτεύγματα του ανθρώπου και αφ΄ ετέρου να τους προβληματίσουν για έναν επαναπροσανατολισμό της ζωής τους προς θετική και ορθoλογιστική κατεύθυνση πάντοτε.

Ένας επισκέπτης αρχαιολογικού μουσείου θαυμάζει ένα άγαλμα και αν απελευθερώσει τη φαντασία του εκείνη τη στιγμή αναπολεί τον χρόνο που διέθεσε ο δημιουργός, την γένεση της έμπνευσής του, τις δυσκολίες της κατασκευής του, τον χρόνο και τον κόπο της κατασκευής του, την ομορφιά του αποτελέσματος και προπάντων το ίχνος που άφησε στην ανθρωπότητα ανά τους αιώνες για να μας θυμίζει τις αξίες για τις οποίες είναι προορισμένος ο άνθρωπος να αγωνίζεται.

Συνεχίζουμε με άλλο παράδειγμα για να τεκμηριώσουμε την άποψή μας. Σ’ ένα μουσείο με ευρήματα 7.000 χρόνια πριν όπως αυτό στο Λιμναίο της Καστοριάς βλέπεις πως επιβίωνε ο άνθρωπος εκείνη την εποχή, πως ήταν η οργάνωση της οικογένειας εκείνη την εποχή, τι σκεύη χρησιμοποιούσε, τι εργαλεία και αυτόματα κάνεις μία σύγκριση με το σημερινό βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων. Μ’ αυτό τον τρόπο όμως νιώθεις να φεύγουν από πάνω σου πολλές απογοητεύσεις ή αρνητικές σκέψεις για τον σημερινό τρόπο ζωής.

Νοιώθεις να σ’ εγκαταλείπει μία αχαριστία που σε πλάκωνε σαν χειμερινό πανωφόρι το κατακαλόκαιρο.

Σ’ ένα λαογραφικό μουσείο ο άνθρωπος θαυμάζει και πάλι τους αγώνες του ανθρώπου για βελτίωση της ζωής του. Παρατηρεί τι σκεπτόταν οι άνθρωποι και πως κατάφερναν οι άνθρωποι με ανύπαρκτα μέσα να φτιάξουν σκεύη και εργαλεία για τη ζωή τους και τη δουλειά τους με ξύλα ή οστά ζώων και αυτές οι εικόνες δρουν καταλυτικά στην ψυχή του επισκέπτη. Την γαληνεύουν. Ο άνθρωπος θαυμάζει τον άνθρωπο. Όμως πριν μπει στο μουσείο δεν συνέβαινε αυτό. Ίσως να μπήκε στο μουσείο λόγω κάποιου από την παρέα που ήθελε να το δει. Ίσως να έλεγε πριν μπει στο μουσείο «Τι να δούμε τώρα;» κ.τ.λ.

Μπαίνει κάποιος στο μουσείο Καραθεοδωρή ίσως με μισή καρδιά και ίσως λέγοντας «Τι να δω εκεί; Χαρτιά και βιβλία;» Και όταν φεύγει αυτά που γράφει στο βιβλίο εντυπώσεων δείχνουν ότι θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό που έτυχε να γνωρίσει έναν τόσο σπουδαίο Έλληνα πατριώτη που πρόσφερε τόσα πολλά στην πατρίδα και την επιστήμη. Γνωρίζοντας τις αξίες για τις οποίες αγωνίστηκε και τα επιτεύγματά του, τα οποία τον ενέταξαν στο πάνθεον των αθανάτων της πνευματικής δημιουργίας. Μαθαίνει για έναν Έλληνα της οικουμένης που δόξασε την Ελλάδα με το πνεύμα του σ’ όλο τον κόσμο κάνοντας τους κορυφαίους να ομολογήσουν πως υπήρξε «ο μεγαλύτερος Έλληνας μαθηματικός από την αρχαιότητα».

Αυτά τα αισθήματα δεν γίνεται να μην παραδεχτούμε ότι βελτιώνουν τη ζωή μας αφού εξευμενίζουν τα συναισθήματά μας και αποστάζουν τη σκέψη και τον νου από όλα τα τοξικά απόβλητα του σημερινού τρόπου ζωής.

Αναρωτηθείτε γιατί εκατομμύρια επισκέπτες από όλον τον κόσμο επισκέπτονται τον Παρθενώνα. Όχι αγαπητοί μου φίλοι απλά για να δουν. Αλλά για να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο. Για το life coaching το κάνουν αγαπητοί μου. Γεμίζουν τις βαλίτσες της μνήμης τους με αναμνήσεις από την θέα της εκπάγλου ομορφιάς ανθρώπινο δημιούργημα. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με άλλα μνημεία όπως αρχαία θέατρα, πυραμίδες, σινικό τείχος κ.λπ.

Έτσι λοιπόν αγαπητοί μου φίλοι, όσοι δεν δοκιμάσατε αυτό το ψυχοφάρμακο που λέγεται επισκέψεις μουσείου δοκιμάσετε το και σας υπόσχομαι μεγάλα ψυχικά οφέλη. Σας θυμίζω πως ο σπουδαίος Καραθεοδωρή είχε καθιερωμένο τρόπο ζωής για την οικογένειά του τις επισκέψεις μουσείων, εκθέσεων και αρχαιολογικών χώρων, μετά τον καθιερωμένο Κυριακάτικο εκκλησιασμό, όπου απένειμε τις ευχαριστίες τους για όσα ο Κύριος τους αξίωσε να πετύχουν όλες τις ημέρες της εβδομάδας.

με Αγάπη

Αθανάσιος Λιπορδέζης