Το ΜΗΝΥΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ : «ΑΛΙΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»

IΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ : «ΑΛΙΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»

Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή βλέπουμε τόν Χριστό νά ἐπιλέγει τούς στενούς συνεργάτες Του γιά τό τεράστιο ἔργο τῆς μεταμορφώσεως καί ἀνακαινίσεως τοῦ κόσμου.  Δέν ἀπευθύνεται ὅμως στούς κύκλους τῶν πλουσίων, τῶν πολιτικά ἰσχυρῶν, τῶν εὐσεβῶν τοῦ ἰουδαϊκοῦ κέντρου τῆς Ἱερουσαλήμ.  Τούς ἀναζητεῖ σέ ἕνα περιβάλλον ἁπλό, μέ φυσικό ἐλεύθερο ὁρίζοντα «παρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας».

Οἱ πρῶτοι στούς ὁποίους ἀπευθύνεται εἶναι ἄνθρωποι τῆς ἐργασίας, ἄνθρωποι θετικοί καί δραστήριοι.  «Ἦσαν γάρ ἁλιεῖς», ψαράδες πού παλεύουν μέ τά δίχτυα τους.  Πάνω στήν ἐργασία τούς συναντᾶ, πάνω σ’ αὐτή τούς προσκαλεῖ.  Οἱ τέσσερεις πρῶτοι μαθητές ἀνταποκρίνονται ἀμέσως.  «Οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ».  Εἶναι ἄνθρωποι ἐνθουσιώδεις καί τολμηροί, πού καταλαβαίνουν πολλά καί διαισθάνονται περισσότερα.

Ἡ μικρή ὁμάδα πού συγκέντρωσε δίπλα Του ὁ Χριστός δέν ἀποτελοῦνταν ἀπό πανομοιότυπους Μαθητές, ἀλλά ἔχει ὁ καθένας τή δική του ἰδιοσυγκρασία.  Ὁ Ἀνδρέας παρουσιάζεται νηφάλιος, ἥσυχος, ὁ Πέτρος πιό αὐθόρμητος καί ὁρμητικός, ὁ Ἰωάννης στοχαστικός, ὁ Θωμᾶς πιό κριτικός.  Ὁ Χριστός δέν ἀναζήτησε ἀποκλειστικά ἕναν ὁρισμένο ἀνθρώπινο τύπο, δέν ἐνοχλεῖται ἀπό τίς ἰδιοτυπίες τῶν μαθητῶν Του, δέ θέλει νά τούς καταργήσει.  Τούς καλεῖ ὅπως εἶναι καί τούς ὁδηγεῖ στήν ἱεραποστολή καί στήν ἁγιότητα, τόν καθένα μέ τήν προσωπικότητά του. Ὁ Χριστός καλῶντας τούς πρώτους μαθητές νά Τόν ἀκολουθήσουν, τούς καθορίζει τήν ἀποστολή τους, χρησιμοποιῶντας παραστάσεις ἀπό τόν δικό τους κόσμο.  «Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων»  Ἀπό ἁπλοί ἁλιεῖς ἰχθύων, θά γίνουν ἁλιεῖς ἀνθρώπων.  Ὁ Χριστός χρησιμοποιεῖ τή λέξη ἁλιεῖς, διότι ἀπό τήν προηγούμενη ἀπασχόλησή τους θά πρέπει νά χρησιμοποιηθοῦν ὁρισμένα χαρακτηριστικά.  Ὁ καλός ψαράς ἔχει γνώση πού πρέπει νά τήν ἀξιοποιήσει καί ὡς ἁλιεύς ἀνθρώπων. Πρέπει νά διαθέτει ὑπομονή καί ἐπιμονή.  Ξέρει ὁ ψαράς νά περιμένει καί δέν ἀδημονεῖ γιά γρήγορα ἀποτελέσματα, δέν ἀπογοητεύεται καί ξαναδοκιμάζει.

Ἕνα ἄλλο σημεῖο εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς καταλληλότητας τοῦ χρόνου.  Δέν εἶναι ὅλες οἱ ὧρες τό ἴδιο κατάλληλες γιά ψάρεμα.  Εἶναι σημαντικό γιά ὅποιον εὐαγγελίζεται τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, γιά ὅποιον προσεγγίζει τούς ἀνθρώπους νά διακρίνει σωστά πότε πρέπει νά μιλᾶ καί πότε νά σιωπᾶ, ἀφοῦ τελικός σκοπός εἶναι νά ὁδηγήσουμε τόν ἄνθρωπο κοντά στόν Θεό.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ