Στο μάρκετινγκ είμαστε ακόμη κουμπούρες

Στο μάρκετινγκ είμαστε ακόμη κουμπούρες

Αν ρωτήσουμε για την έννοια του μάρκετινγκ ακόμη και ειδικούς του χώρου, μπορεί να μιλάνε για ώρες, χωρίς να μας διαφωτίσουν. Ενώ, για να γίνει τα μέγιστα κατανοητό, αρκεί να πούμε πως μάρκετινγκ είναι ο τρόπος με τον οποίο τα χρήματα από την τσέπη των άλλων, θα έρθουν στην δική μας. Και πάλι όμως, καθότι δεν είμαστε και τόσο ξύπνιος λαός, όπως νομίζουμε και κοκορευόμαστε, δεν θα είναι εύκολο να κατανοήσουμε πως το μάρκετινγκ έφερε στην χώρα μας πολυεθνικές, πως επέβαλε προϊόντα άγνωστα στον έλληνα, πως άλωσε την ελληνική οικονομία και πάμπολλες ελληνικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις, η οποίες σήμερα εμφανίζονται με ελληνικό μανδύα, είναι όμως ξένες και μάλιστα μεταφέρουν τα κέρδη τους στο εξωτερικό, χρηματοδοτώντας, με δικά μας χρήματα, δικά τους επενδυτικά σχέδια.

Μερικά απλά παραδείγματα θα δώσει εδώ ο Ποπολάρος, δίνοντας κυρίως λαβή για σκέψη στο πως φτάσαμε σε μια οικονομία πολυεθνικών και μεταπρατών, καταστρέφοντας ουσιαστικά τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Στην φωτογραφία που συνοδεύει το σχόλιο, απεικονίζεται το κύριο όχημα εισβολής προϊόντων και πολυεθνικών στην χώρα μας.

Αν και στην δεκαετία του 60, δεν υπήρχε τηλεόραση, υπήρχε το ελληνικό σινεμά που ταξίδευε σε όλη την επικράτεια. Ε, αυτό αξιοποίησαν οι γνωρίζοντες το μάρκετινγκ για να μας κάνουν να πίνουμε ουίσκι επί δεκαετίες, ουίσκι το οποίο δεν πίνουν στην χώρα παραγωγής τους, αναλογικά με την χώρα μας, καθώς κυριαρχεί στα μπαρ η μπύρα, η οποία πολλές φορές είναι ντόπιας παραγωγής. Μέσω του σινεμά λοιπόν, έμαθε ο έλληνας το ουίσκι και του έδωσε και κατάλαβε. Μέσω του σινεμά μπήκε σε ταβέρνες και εστιατόρια, γενικότερα στην ελληνική αγορά, η μπύρα των Ολλανδών της Χάινεκεν. Φέρτε στο νου σας σε πόσες ελληνικές ταινίες οι πρωταγωνιστές ξεδιψούσαν με Άμστελ, το όνομα του ποταμού στο …Άμστερνταμ. Βέβαια, για να πούμε όλη την αλήθεια, στην άλωση της ελληνικής οικονομίας, βοήθησαν διαχρονικά και οι έλληνες πολιτικοί. Καταλαβαίνεται με τι αντάλλαγμα.

Βοήθησαν αργότερα και επιτροπές που είχαν την ευθύνη να ελέγχουν τον ανταγωνισμό, αλλά άφηναν τις πολυεθνικές να αλωνίζουν και τις αφήνουν ακόμη και σήμερα. Τα παραπάνω είναι ελάχιστα παραδείγματα, μπροστά στο τι έγινε για να φτάσουμε σήμερα να θεωρούμε το βαμβάκι στυλοβάτη της αγροτικής οικονομίας, όταν αυτό δεν τρώγεται, καθώς είναι πρώτη ύλη βιομηχανίας ένδυσης. Που ήταν άραγε το ελληνικό μάρκετινγκ που θα συνέβαλε να έχουμε ντόπια παραγωγή χοιρινού για τον γύρο που τρώμε σαν εθνικό γρήγορο φαγητό και όχι να τον εισάγουμε. Να παράγουμε γάλα καλύπτοντας την εσωτερική ζήτηση και όχι να εισάγουμε την μισή ποσότητα που καταναλώνουμε. Το ίδιο με το κρέας, το ίδιο με μια σειρά αγροτικών προϊόντων,  αλλά και προϊόντων τα οποία αντί να τα παράγουμε, τα εισάγουμε. Τόσο έξυπνοι είμαστε εμείς και τόσο αδαείς όλοι οι άλλοι… Ακόμη και σήμερα, ο …εθνικός στόχος για πράσινη ενέργεια, βασίζεται στην εισαγωγή ανεμογεννητριών από Γερμανία κυρίως και Δανία. Πάλι καλά που δεν εισάγουμε, πληρώνοντας τον, και τον αέρα.

Αντί να βάλουμε στόχο την επάρκεια σε ντόπιο κρέας και γάλα, κάνοντας μια αρχή για αληθινή στήριξη της κτηνοτροφίας. Κάνοντας το ίδιο με την γεωργία. Το ίδιο με την μπύρα, τα αναψυκτικά, ακόμη και τα εμφιαλωμένα νερά, τα περισσότερα των οποίων μη νομίζεται παράγονται από ελληνικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις. Την επόμενη λοιπόν φορά που θα δούμε παλιά ελληνική ταινία, ας προσέξουμε την καλυμμένη διαφήμιση και ας αναλογιστούμε ποια είναι άραγε τα αληθινά ελληνικά προϊόντα και ποια από αυτά αντικαταστήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου από εισαγόμενα με την επέλαση των πολυεθνικών. Τουλάχιστον, ας καταλάβουμε τον μηχανισμό του μάρκετινγκ, πριν προσπαθήσουμε να το εφαρμόσουμε.

Ως πότε «βρώμικα» Σαββατόβραδα και Κυριακές;

Υπάρχει ένας απλός τρόπος ώστε τουλάχιστον τα Σαββατόβραδα και τις Κυριακές να μην βολτάρουμε, να μην πίνουμε τον καφέ μας ή να μην τρώμε δίπλα σε γεμάτους κάδους σκουπιδιών. Να βγαίνουν ένα-δύο απορριμματοφόρα και να αδειάζουν τους κάδους, τουλάχιστον στο κέντρο της Κομοτηνής, το Σάββατο λίγο μετά που κλείνει η αγορά. Ούτε καν πρόβλημα στην κυκλοφορία θα δημιουργούν, καθώς εκείνη είναι «νεκρή» ώρα, ενώ θα πρέπει να συνετιστούν, από τον Δήμο, και μαγαζάτορες που Κυριακή πρωί γεμίζουν τους κάδους με χαρτόκουτες. Το κάνουν σε άλλες πόλεις, στην Αλεξανδρούπολη για παράδειγμα, και περνούν «καθαρά» Σαββατόβραδα και Κυριακές. Και να το κάνουμε, όχι για να μην τα βλέπουν οι ανύπαρκτοι τουρίστες, ούτε αυτοί που δήθεν θα προσελκύσουμε, να το κάνουμε για μας που ζούμε στην πόλη μας.

Με τακούνι πώς να βαδίσεις στο καλντερίμι;

Την δήθεν μετατροπή οδών σε μεσαιωνικά καλντερίμια, κόντρα στην ιστορική εξέλιξη των ελληνικών πόλεων την έχει αναφέρει πολλές φορές ο Ποπολάρος. Υπάρχει και μια ακόμη ιδιαιτερότητα της υπόθεσης. Το τακούνι ήταν ανδρική υπόθεση πριν η μόδα περάσει στις γυναίκες. Άντε τώρα να δεις γυναίκα με ψηλό τακούνι, να προσπαθεί να ισορροπήσει, πόσο δε να περπατήσει σε καλντερίμι. Δηλαδή, θα πρέπει να τις οδηγήσουμε όλες από τα κομψές γόβες στους κοθόρνους που δήθεν προάγουν την γυναικεία μόδα στα παπούτσια; Ή όποια αφορά γόβες θα πρέπει να βαδίζει ζιγκ-ζαγκ προσπαθώντας να αποφύγει τις κακοτοπιές. Και άντε τις καθημερινές, Κυριακή αν της φύγει το τακούνι, ξυπόλητη θα επιστρέψει σπίτι ή στο αυτοκίνητο; Για γέλια δεν είναι, για ζήτημα με κοινωνιολογικές προεκτάσεις πρόκειται. Είπαμε πως δεν πας με γόβες σε κυκλαδίτικο νησί, αλλά δεν θα τις εξοβελίσουμε και από την …πεδιάδα της Κομοτηνής.

Πάμε (επιτέλους) παρέλαση και χωρίς μάσκα

Άντε θα κάνουμε και παρέλαση, ποιος μας πιάνει πλέον και χωρίς μάσκες, καθώς την ισχυρή σύσταση να την φοράμε, θα την γράψουμε όλοι στα παλαιότερα των υποδημάτων μας. Αν τελικά έτσι γίνουν οι παρελάσεις, είδατε για πότε πάει περίπατο η υποχρέωση για μάσκα σε ανοικτό χώρο όταν υπάρχει συνωστισμός ή και συγχρωτισμός; Πάντως είναι να απορεί κανείς, πως από τον κυβερνητικό ισχυρισμό για προστασία από τον κορώνα ώστε κανείς να μην πεθάνει, φτάσαμε να έχουμε αναλογικά από τους περισσότερους θανάτους με κορώνα στην ΕΕ, αλλά να μην κουνιέται φύλλο και πλέον, να υπερισχύει η οικονομία της υγείας. Γιατί, σε αυτό το στάδιο βρισκόμαστε σήμερα, ενώ το ανάθεμα το ρίχνουν, κυβέρνηση και ειδικοί τηλεαστέρες, στους ανεμβολίαστους. Πάλι καλά που θα τους αφήσουν να πάνε παρέλαση…