Ευριπίδης Στυλιανίδης : «Ευκαιρία προγραμματικών συγκλίσεων και εθνικής συνεννόησης η απλή αναλογική»

Ευριπίδης Στυλιανίδης :

«Ευκαιρία προγραμματικών συγκλίσεων και εθνικής συνεννόησης η απλή αναλογική»

«Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο εθνικό όραμα που να συγκινήσει ξανά τους πολίτες και κυρίως να εμπνεύσει τη γενιά της χιλιετίας που είναι σήμερα 17 με 27 χρονών. Όποιος το οριοθετήσει με επιτυχία θα είναι ο πρωταγωνιστής του μέλλοντος».

«θα συμβούλευα τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προτεραιοποιήσει εκ νέου τον αγροτικό, κτηνοτροφικό και αλιευτικό τομέα και να συνδυάσει την πράσινη ανάπτυξη με την ψηφιακή σύγκλιση (έξυπνη συμβολαιακή Γεωργία ακριβείας και κτηνοτροφία) καθώς και τη σωστή διαχείριση του υδροφόρου ορίζοντα με το εξαγωγικό εμπόριο και τις υπηρεσίες»

 

Συνέντευξη του Δρ. Ευριπίδη Στυλιανίδη, Βουλευτή Ροδόπης της Νέας Δημοκρατίας, Επίκουρου Καθηγητή Νομικής Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, πρώην Υπουργού και Προέδρου της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος, Εκπροσώπου της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης

 

«Μια ευκαιρία προγραμματικών συγκλίσεων και εθνικής συνεννόησης η απλή αναλογική» τονίζει ο πρώην υπουργός και βουλευτής της ΝΔ, Ευριπίδης Στυλιανίδης «Πολύτιμη εθνική εφεδρεία» ο Κώστας Καραμανλής, ενόχληση για μη εκπροσώπηση της Θράκης στην κυβέρνηση.

Ηχηρή διαφοροποίηση του Ευριπίδη Στυλιανίδη από την παγιωμένη θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Ν.Δ. για την αναγκαιότητα διπλών εθνικών εκλογών ώστε να ξεπεραστεί το εμπόδιο της απλής αναλογικής, ενόχληση για την μη εκπροσώπηση της Θράκης στην Κυβέρνηση, αποστάσεις από την εξωτερική πολιτική, δημόσιες συμβουλές προς τον Πρωθυπουργό, αλλά και… ύμνους για τον Ανδρέα Παπανδρέου, καταγράφονται σε δημόσια παρέμβαση – ποταμό του πρώην υπουργού!

Συγκεκριμένα, ο βουλευτής Ροδόπης της Ν.Δ. σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Παναγιώτη Ρηγόπουλο και στο περιοδικό «Πατρινόραμα» που κυκλοφορεί αύριο στα περίπτερα, υπερασπίζεται με σθένος την απλή αναλογική, θεωρώντας ότι είναι «μια ευκαιρία προγραμματικών συγκλίσεων και εθνικής συνεννόησης!».

Ίσως στην κατεύθυνση αυτή, δεν θα πρέπει να είναι τυχαίο το γενναίο πολιτικά άνοιγμά του προς το χώρο του ΠΑΣΟΚ, φροντίζοντας να κάνει ιδιαίτερη μνεία για τον ιδρυτή του, τονίζοντας: «Τιμώντας τη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου, παρότι ως νέος αντιπαρατέθηκα μετωπικά σε πολλά πεδία με την πολιτική του, αναγνωρίζω ευθέως το γνήσιο πατριωτικό φρόνημα και την διορατική και ορθολογική αρνητική κρίση του, που από πολύ νωρίς ο ίδιος εξέφρασε για την πολιτική Σημίτη».

Καταρρίπτοντας μάλιστα το αφήγημα του προέδρου της Ν.Δ. περί ακυβερνησίας της χώρας εξ αιτίας της απλής αναλογικής, ο κ. Στυλιανίδης πάει ένα ακόμα βήμα παραπέρα, σημειώνοντας ότι «δεν θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την απλή αναλογική ως απειλή» για να υπογραμμίσει μάλιστα στη συνέχεια: «Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο εθνικό όραμα που να συγκινήσει ξανά τους πολίτες και κυρίως να εμπνεύσει τη γενιά της χιλιετίας που είναι σήμερα 17 με 27 χρονών. Όποιος το οριοθετήσει με επιτυχία θα είναι ο πρωταγωνιστής του μέλλοντος».

Μάλιστα ο κ. Στυλιανίδης, δεν παραλείπει να δώσει και… συμβουλές στον Πρωθυπουργό: «Αν μου επιτρέπεται να τοποθετηθώ κάπως αιρετικά σε σχέση με τα τρέχοντα και τα επίκαιρα, θα συμβούλευα τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προτεραιοποιήσει εκ νέου τον αγροτικό, κτηνοτροφικό και αλιευτικό τομέα και να συνδυάσει την πράσινη ανάπτυξη με την ψηφιακή σύγκλιση (έξυπνη συμβολαιακή Γεωργία ακριβείας και κτηνοτροφία) καθώς και τη σωστή διαχείριση του υδροφόρου ορίζοντα με το εξαγωγικό εμπόριο και τις υπηρεσίες. Αναφέρομαι εμφατικά σε αυτόν τον τομέα διότι πιστεύω ότι έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα και το υποτιμούμε. Βέβαια είναι σαφές ότι απαιτούνται διαρθρωτικές αλλαγές και νέα νοοτροπία και οργάνωση».

 

1- Η Τουρκία συνεχίζει μεθοδικά το υπόγειο σχέδιό της για την χειραγώγηση, σε όλους τους τομείς, της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, εστιάζοντας και στην ποδηγέτηση της θεσμικής και πολιτικής εκπροσώπησης των Ελλήνων μουσουλμάνων πολιτών. Κατά πόσο έχει αντιληφθεί διαχρονικά αυτό το πρόβλημα η Ελλάδα και πόσο ικανοποιημένος είσαστε από την αντίδραση των ελληνικών Κυβερνήσεων;

Η Τουρκία διαχρονικά και συστηματικά επιδιώκει την τουρκοποιήση των Πομάκων και των Ρομά και την μετεξέλιξη της θρησκευτικής Μουσουλμανικής Μειονότητας της Θράκης σε «Εθνική Τουρκική Μειονότητα». Κάτι τέτοιο καταλύει την Συνθήκη της Λοζάνης που η ίδια υπέγραψε και μεταβάλει πλήρως τη νομική βάση των διεκδικήσεων της στη Θράκη, επιδιώκοντας την εργαλειοποίηση της μειονότητας και φυσικά τη «συνδιοίκηση» στην περιοχή. Άλλωστε αυτή τη διάθεση του δεν τη έκρυψε εδώ και καιρό ο Τ. Ερντογάν παρότι η Αθήνα στο παρελθόν έδειχνε ή να μην το ακούει ή να μη το καταλαβαίνει. Κάτι τέτοιο όμως δεν υπονομεύει μόνο το δικαίωμα ατομικού αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων εντός της μειονότητας, αλλά απειλεί και τη ίδια τη διεθνή τάξη και την ειρήνη που δημιουργήθηκε στην περιοχή και διεθνώς, διότι η αμφισβήτηση εκ των υστέρων συνθηκών όπως η Λοζάνη, υπονομεύουν ευθέως τη σταθερότητα και την ειρήνη που δημιουργήθηκε μετά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Η Ελλάδα οφείλει να συνειδητοποιήσει αυτή τη στρατηγική και να αντιδράσει πολιτικά, νομικά και διπλωματικά για να μην αναγκαστεί να τρέχει αργότερα πίσω από τις εξελίξεις. Η Θράκη χρειάζεται γνώση των ιδιαίτερων θεμάτων της, γρήγορα αντανακλαστικά και ισότιμη συμμετοχή στα κέντρα των αποφάσεων. Όσες φορές στην ιστορία αυτές οι παράμετροι δεν συνέτρεξαν το πλήρωσε όχι μόνο η ίδια αλλά και η Ελλάδα.

 

2- Η δημογραφική καμπύλη του χριστιανικού στοιχείου στην  Θράκη βαίνει επί τα χείρω τα τελευταία 10 χρόνια, χριστιανικά χωριά ερημώνουν, κάτι που προοιωνίζει ανυπολόγιστες εθνικές συνέπειες, σε συνδυασμό και με την απογοητευτική αναπτυξιακή πορεία της περιοχής, σε επίπεδο τουριστικό, ενεργειακό, υποδομών, μεταφορών κ.ά. Πού βρισκόμαστε σήμερα; Πιστεύετε ότι έχει αφυπνιστεί ο πολιτικός κόσμος, ενώπιον αυτής της δυσμενούς προοπτικής; 

Η δημογραφική ισορροπία στην περιοχή μου αναδεικνύεται στο πιο σημαντικό πρόβλημα τόσο για την ανάπτυξη, όσο και για την εθνική ασφάλεια. Αυτό δεν συνδέεται, όπως παλιά μόνο με τον αριθμό των γεννήσεων σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, ο οποίος έχει αρχίσει έτσι κι αλλιώς σταδιακά να ισορροπεί, αλλά και με την ταχύτητα των γεννήσεων, πχ οι Μουσουλμάνοι παντρεύονται νεότεροι και γεννούν γρηγορότερα, με αποτέλεσμα να κερδίζουν έδαφος δημογραφικά, την ώρα που βλέπει κανείς τα Χριστιανικά χωριά να γερνούν.

Επίσης η δημογραφική καμπύλη συνδέεται με την ανάπτυξη και την ανεργία. Η κρίση έδιωξε μεγάλο μέρος του ενεργού πληθυσμού από την περιοχή. Πολλοί μειονοτικοί στράφηκαν σε εποχικές δουλειές στη βόρεια Ευρώπη, επιστρέφουν όμως στις οικογένειες τους περιοδικά. Αντίθετα νέοι επιστήμονες και επαγγελματίες κυρίως Χριστιανοί, Παλινοστούντες Πόντιοι που εγκαταστάθηκαν τη δεκαετία του ’90 και νέοι αγρότες με μικρό και άρα μη βιώσιμο κλήρο εγκαταλείπουν την περιοχή οριστικά για λόγους βιωσιμότητας, ανατρέποντας την πληθυσμιακή ισορροπία μεταξύ των σύνοικων στοιχείων σε βάρος των Χριστιανών. Η απουσία ολοκληρωμένης αναπτυξιακής και δημογραφικής στρατηγικής, αφήνει χώρο σε παρεμβατικές πολιτικές της Τουρκίας και όχι μόνο, που επιδιώκουν την εργαλειοποίηση και τη χειραγώγηση των μουσουλμανικών πληθυσμών με μεθόδους που θα μπορούσαν να απειλήσουν, τόσο το μοντέλο ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας που δημιούργησε η Ελληνική Δημοκρατία στη Θράκη όσο και την ίδια την εθνική ασφάλεια. Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα έντονα τόσο από την εργαλειοποίηση των μεταναστών από την Τουρκία στον Έβρο όσο και από τις προηγούμενες προσπάθειες στρατολόγησης Ελληνοευρωπαίων Μουσουλμάνων στη Θράκη από ακραία διεθνή κινήματα, όπως το ISIS.

Ο πολιτικός κόσμος παρακολουθεί αυτή την εξέλιξη με ενδιαφέρον δημοσιογραφικό, αλλά τα αντανακλαστικά του αυξάνονται δυστυχώς, μόνο όταν δημιουργείται έντονη και αρνητική δημοσιότητα συνήθως από τις προκλήσεις Τούρκων αξιωματούχων. Άλλωστε η Θράκη απουσιάζει από την Κυβέρνηση, όπως συνέβαινε συνήθως για δεκαετίες και πριν το 2004 κι αυτό δυσκολεύει την προσπάθεια της, διότι είναι άλλο να προσπαθείς να εξηγήσεις κάθε φορά σε ένα νέο υπουργό τι παιχνίδι παίζεται εκεί τα τελευταία χρόνια για να τον πείσεις να πάρει τις σωστές αποφάσεις και άλλο να μπορείς να τις πάρεις άμεσα μόνος σου, στο πλαίσιο αυτονοήτως μιας εθνικής στρατηγικής.

 

3- Τι φοβόσαστε περισσότερο σήμερα, για το αύριο της Θράκης, δεδομένης της αναπτυξιακής, δημογραφικής και  πληθυσμιακής κατάστασης στην οποία βρίσκεται και σε συνάρτηση με την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης εκ μέρους της Τουρκίας, της προσπάθειάς της να εμφανίσει τη μουσουλμανική μειονότητα ως «καταπιεζόμενη» και των «σουλτανικών» φαντασιώσεων του Προέδρου Ερντογάν;

Προσωπικά δεν φοβάμαι την Τουρκία, γιατί τη γνωρίζω καλά. Ξέρω τα εσωτερικά της προβλήματα καθώς και τις δυνατότητες ή τις αδυναμίες της εξωτερικής της πολιτικής. Γνωρίζω να πολεμώ διπλωματικά μαζί τους, να τους ανταγωνίζομαι αλλά και να τα βρίσκω. Πολλά από αυτά που πρόσφατα διαπίστωσε η ελληνική δημοσιογραφία ή και ανακάλυψε η αθηναϊκή πολιτική τα είχα προβλέψει αρκετά νωρίς, τα είχα αναλύσει με την αρθρογραφία μου και τα είχα επισημάνει πολιτικά, με κίνδυνο να θεωρηθώ από κάποιους ακραίος και κινδυνολόγος. Ας διαβάσουν το βιβλίο μου «Θράκη: το επόμενο Βήμα» των εκδόσεων ΜΙΝΩΑΣ. Γράφτηκε πριν το 2015 και προέβλεψε την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης και την Τουρκική παρεμβατικότητα στη Θράκη. Με την Τουρκία πιστεύω ότι πρέπει να συνεννοηθούμε ως καλοί γείτονες, αλλά για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να μπορούμε να μιλήσουμε από θέση ισχύος. Αυτό απαιτεί μακρά και έξυπνη προετοιμασία. Γι’ αυτό περισσότερο από την Τουρκία φοβάμαι την Ελλάδα. Φοβάμαι την προχειρότητα, την αποσπασματικότητα, την μικροκομματική λογική, το διχαστικό λόγο πολλών κομμάτων ή κυβερνήσεων. Αν επιτύχουμε εθνική συνεννόηση, διαμορφώσουμε ξεκάθαρη έξυπνη και επιθετική στρατηγική και δουλέψουμε συστηματικά και αθόρυβα για να την υλοποιήσουμε, θα τα καταφέρουμε. Αν δεν ασκήσουμε εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση και δεν μπερδέψουμε, όπως έκαναν άλλοι τις διεθνείς σχέσεις με τις δημόσιες σχέσεις τότε είμαι βέβαιος ότι θα πετύχουμε. Ελπίζω η Θράκη να μας ενώσει, ξεπερνώντας προσωπικά πάθη ή ανασφάλειες.

 

4- Ο πυρήνας της εξωτερικής πολιτικής των Κυβερνήσεων Καραμανλή και η σθεναρή στάση του πρ. Πρωθυπουργού στα καίρια εθνικά θέματα, αμφισβητήθηκε εν πολλοίς από τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη. Πώς σχολιάζετε αυτή την επίθεση, ειδικά όταν προέρχεται από τον πολιτικό «αρχιτέκτονα» των Ιμίων, της Μαδρίτης και του Ελσίνκι;

Επειδή απευθύνομαι σε ένα περιοδικό της ιδιαίτερης πατρίδας του αείμνηστου Αντρέα Παπανδρέου, θα μου επιτρέψετε τιμώντας τη μνήμη του, παρότι ως νέος αντιπαρατέθηκα μετωπικά σε πολλά πεδία με την πολιτική του, να αναγνωρίσω ευθέως το γνήσιο πατριωτικό του φρόνημα και την διορατική και ορθολογική αρνητική του κρίση που από πολύ νωρίς ο ίδιος εξέφρασε για την πολιτική Σημίτη.

Για την πρόσφατη προσπάθεια δε του Κ. Σημίτη να εξωραΐσει εκ των υστέρων την πολιτική του, οφείλω να σας απαντήσω χωρίς περιστροφές:

Η ιστορία δεν παραγράφεται, δεν διαγράφεται και κυρίως δεν εξωραΐζεται εκ των υστέρων, προκειμένου να «δικαιώσει» τα λάθη των πρωταγωνιστών της.

Από τα Ίμια το 1996 και τη Μαδρίτη το 1997 μέχρι το Ελσίνκι το 1999, η Κυβέρνηση Σημίτη εγκλώβισε την Ελλάδα σε μια λάθος στρατηγική που αποδέχονταν «γκρίζες ζώνες» εντός της Ελληνικής κυριαρχίας, αναγνώριζε «ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» και άφηνε χώρο η Τουρκία να διαμορφώσει μονομερώς και αφθαίρετα την ατζέντα των Ελληνοτουρκικών διαφορών, χωρίς Συνυποσχετικό και φυσικά με ανοιχτή την απειλή πολέμου (CASUS BELLI), εάν η Ελλάδα ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματα της που πηγάζουν από το διεθνες δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας.

Η «δέσμια εντολή» που επιδίωξε να εδραιώσει η Κυβέρνηση Σημίτη για να εγκλωβίσει την Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, αγνοώντας τη διαχρονική και διακομματική Ελληνική θέση «περί μίας και μόνης διαφοράς, αυτής της οριοθέτησης Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ», αποδοκιμάστηκε από τον Ελληνικό Λαό το 2004 και ανέδειξε μια παλιά στρεβλή νοοτροπία κάποιων πολιτικών κύκλων που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τις διεθνείς σχέσεις της Πατρίδας μας ως προσωπικές δημόσιες σχέσεις, θεωρώντας επιτυχία, όχι την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, αλλά την εύνοια του διεθνούς παράγοντα σε προσωπικό ή μικροκομματικό επίπεδο.

Η Κυβέρνηση Κ.Καραμανλή μετά το 2004 αποδεσμεύτηκε από το Ελσίνκι. Αποκατέστησε την εθνική αξιοπρέπεια της Ελλάδας και το δικαίωμα της να αποφασίζει τουλάχιστον για τα θέματα που την αφορούν. Εδραίωσε μια νέα στρατηγική που αντιμετώπιζε ως Ευρω-τουρκικά ζητήματα τις παλιές Ελληνο-τουρκικές διαφορές. Η Ελλάδα από κρινόμενος, κατέστη κριτής της ενταξιακής πολιτικής της Τουρκίας, βασίζοντας την ετυμηγορία της στα προαπαιτούμενα της καλής γειτονίας και φυσικά του σεβασμού από τη γείτονα του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας.

Αποτέλεσμα αυτής της περήφανης και ρεαλιστικής πολιτικής ήταν η αποκατάσταση του διεθνούς κύρους της Χώρας μας, η οποία εξελέγη παμψηφεί στα Μη Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλειας του ΟΗΕ και βέβαια η σημαντική βελτίωση και των ίδιων των σχέσεων με την Τουρκία, που συνειδητοποίησε ότι η Ελλάδα είναι ένας ισχυρός γείτονας τον οποίο χρειάζεται ως γέφυρα προς τη Δύση. Η Στρατηγική αυτή επιλογή επιβεβαιώθηκε το 2014 από την Κυβέρνηση Σαμαρά, όταν ως Υπουργός Εξωτερικών ο Ευ. Βενιζέλος δήλωσε στα Ηνωμένα Έθνη, ότι η χώρα μας δεν αναγνωρίζει την υποχρεωτική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Χάγης για θέματα εδαφικής μας κυριαρχίας, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών μας υδάτων.

Η εκ των υστέρων απόπειρα στρέβλωσης της πραγματικότητας δεν αγγίζει τη Νέα Δημοκρατία, η οποία διαχρονικά ταυτίστηκε με τις κορυφαίες Εθνικές Επιλογές. Η αποδεδειγμένη αντοχή που επιδεικνύει αυτή η Παράταξης στο χρόνο, οφείλεται σε αυτή ακριβώς την αξιακή προσέγγιση που τότε έκανε η Κυβέρνηση Καραμανλή: αποφάσισε χωρίς να υπολογίσει το προσωπικό ή πολιτικό κόστος, έχοντας το βλέμμα στραμμένο όχι στις επόμενες εκλογές, αλλά στις επόμενες γενιές λογοδοτώντας όχι μόνο στο Λαό αλλά κυρίως στο Έθνος.

 

5- Στα μάτια μεγάλης μερίδας του κόσμου, η χώρα μας  δείχνει να ανέχεται στωικά τις ακραία προκλητικές και παράνομες ενέργειες της Τουρκίας, σε Αιγαίο, Μεσόγειο, Κύπρο και Θράκη. Είσαστε ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα της πολιτικής κατευνασμού και αποτροπής που ακολουθεί η Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά και από την χλιαρή αντίδραση του Διεθνούς παράγοντα και της Ε.Ε, έναντι της γείτονος χώρας; Τι άλλο να περιμένουμε από τον Ερντογάν;

Η Κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη δυστυχώς παρέλαβε μια πληγωμένη και αποδιοργανωμένη χώρα, με περιορισμένες τις αποτρεπτικές της δυνατότητες. Έπρεπε να αγοράσει χρόνο και να τρέξει γρήγορα την οικονομική ανασυγκρότηση, την ενίσχυση της αποτρεπτικής της δύναμης και τη διεύρυνση και εμβάθυνση των διεθνών μας συμμαχιών. Αυτό το κάνει όσο καλύτερα μπορεί, εν μέσω μια απίστευτης πανδημίας. Έχουν γίνει γρήγορα βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Χρειάζεται βέβαια ακόμα δρόμος για να ενισχύσουμε πλήρως τη διαπραγματευτική, γεωπολιτική και οικονομική μας θέση. Πάντως καταγράφεται στα θετικά η αποτροπή του μεταναστευτικού στον Έβρο, η ενίσχυση των σχέσεων με ΗΠΑ, ΕΕ, Ισραήλ, Αίγυπτο, Κύπρο και Αραβικά Κράτη, η γρήγορη επιθετική θωράκιση της άμυνας μας, η διεθνής απομόνωση της τουρκικής επιθετικότητας…

Είμαστε όμως ακόμα στην αρχή της μετάβασης και δεν έχουμε πολύ χρόνο. Η Δύση χρειάζεται την Τουρκία γεωστρατηγικά και μέχρι να επιβάλει την επιστροφή της, εμείς πρέπει να κατοχυρώσουμε το ρόλο μας και να προστατέψουμε τα συμφέροντα μας, γιατί μετά θα είναι αργά. Τώρα πρέπει με τόλμη, σχέδιο και έξυπνη διπλωματία να κεφαλαιοποιήσουμε επιτέλους την συμμαχική μας συνέπεια και να μη είμαστε μονίμως δωρεάν δεδομένοι και πολιτικά αφελείς. Άλλωστε η ιστορία μας διδάσκει ότι τα κράτη δεν έχουν συναισθήματα αλλά συμφέροντα. Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι η Ελλάδα είναι σταθερή αξία, αλλά έχει και την ιστορική τρέλα να υπερασπίζεται με πάθος τις αξίες και τα δικαιώματα της. Έτσι μόνο θα μας σεβαστούν και θα μας υπολογίσουν. Ο Ερντογαν τη δουλειά του και εμείς τη δίκη μας κι ας ελπίσουμε, ότι θα συναντηθούμε κάποτε θετικά και ουσιαστικά. Οι Φίλοι μας θα μας προσέξουν μόνο αν δουν το μάτι μας να γυαλίζει. 

 

6- Η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία, έχει αλλάξει θεαματικά με την εκλογή Μπάιντεν. Διαφαίνεται τώρα μια ευκαιρία για την Ελλάδα, προκειμένου να αποκομίσει τα μέγιστα οφέλη από αυτή τη μεταβατική περίοδο της  αναθεωρητικής εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ έναντι του Ερντογάν;

Δε ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι η εξωτερική πολιτική μιας υπερδύναμης μεταβάλλεται τόσο γρήγορα και εύκολα εξαιτίας του εκάστοτε προέδρου. Οι ΗΠΑ είναι ένα ισχυρό και σοβαρό κράτος που καθοδηγεί την παγκόσμια τάξη. Σαφώς ο εκάστοτε Προεδρος και επηρεάζει καταλυτικά την εξωτερική πολιτική της, στο πλαίσιο όμως πάντα μιας σταθερής διεθνούς στρατηγικής. Ξέρετε τα μεγάλα πλοία για να στρίψουν χρειάζονται χρόνο και προετοιμασία, όχι μόνο από τον καπετάνιο αλλά από όλο το πλήρωμα. Αντίθετα η Ελλάδα είναι σαν το windsurf. Αν ο καπετάνιος διαβάσει καλά το κύμα και το καβατζάρει φεύγει γρήγορα μπροστά. Αντίθετα αν κάνει λάθος, το κύμα τον πήρε από κάτω. Διορατικότητα, σύνεση και δεξιοτεχνία χρειάζεται λοιπόν. Ούτε ενθουσιασμοί, ούτε επανάπαυση. Η συγκυρία σαφώς μας ευνοεί τώρα. Ο Μπάιντεν είναι θαυμαστής της Ελλάδας και ξέρει τα θέματα μας. Είμαι δε βέβαιος ότι ο αείμνηστος Πωλ Σαρμπάνης με τον οποίο είχα την τύχη και την τιμή να συνεργαστώ τον ενημέρωσε με πληρότητα όπως και τον Μενέντες για το δίκιο των Ελληνικών θέσεων. Αυτό όμως δεν αρκεί. Πρέπει να φροντίσουμε το δικό μας δίκιο να ταυτίζεται και με το συμφέρον των μεγάλων, αν θελουμε αποτέλεσμα κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το επιδιώξουμε με το μυαλό και τις γνώσεις μας. Στόχος μας δεν είναι να τιμωρούνται οι ανταγωνιστές μας, αλλά να διαμορφώνουμε συμμαχικό περιβάλλον για την προώθηση των δικών μας εθνικών δικαίων και συμφερόντων. Γι ‘ αυτό και επιμένω ότι θα πετύχουμε ως κράτος μόνο αν μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε την επιτυχή πορεία του έθνους μας εδώ και 3000 χρόνια. Τόσο απλό και τόσο δύσκολο, γιατί προϋποθέτει ότι πολιτική εξωτερική τουλάχιστον, δεν θα κάνει ο καθένας για την πάρτη του, αλλά πρώτα για την Ελλάδα.

 

7- Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια θητείας για τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Σε ποιους τομείς επιβάλλεται να επιταχύνει τους ρυθμούς της η Κυβέρνηση και να αποδειχθεί πιο αποτελεσματική και παραγωγική;

Πιστεύω στη δύναμη του πρωτογενούς τομέα και στη σύνδεση της μεταποίησης με την φυτική και ζωική παραγωγή από τη μια και την διατροφική αλυσίδα από την άλλη. Η κρίση άλλαξε τις προτεραιότητες διεθνώς. Η Ελλάδα χρειάζεται μια Εθνική Στρατηγική Διατροφικής Αυτάρκειας. Αυτό θα τη θωρακίσει, αλλά μπορεί να την εκτινάξει αναπτυξιακά. Η διατροφική αυτάρκεια συνδυασμένη με την ποιότητα, μπορεί να συνδεθεί με την μεταποίηση και τη βιομηχανία, με τον τουρισμό και τις υπηρεσίες. Η σημασία της διεθνώς αλλάζει τη σημασία των υπουργείων και την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων. Όπως ακριβώς συνέβη και με την αναβάθμιση του Υπουργείου Υγείας κατά την υγειονομική κρίση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις έκλεισαν λόγω COVID 19 τα σύνορα, η Ρωσία έσπασε τα εξαγωγικά συμβόλαια σιτιρών και το Βιετνάμ τις εξαγωγές ρυζιού. Ο πλανήτης σήμερα κατοικείται από 7 δις κατοίκους. Σε μερικές δεκαετίες θα διπλασιαστεί ο πληθυσμός και θα ανεβεί ο μέσος όρος ζωής. Τα παραγόμενα τρόφιμα δεν θα επαρκούν και αυτό θα έχει επίπτωση και στην ποιότητα της διατροφικής αλυσίδας. Η Ελλάδα διαθέτει το κατάλληλο μικροκλίμα, τον απαραίτητο υδροφόρο ορίζοντα και τις θάλασσες, ώστε με έξυπνες πολιτικές να μπορεί να τροφοδοτήσει ολόκληρη της Ευρωπαϊκή αγορά με την αλιεία, τη γεωργία και την κτηνοτροφία της. Η ιστορία επιστρέφει στις ρίζες της, η οικονομία οφείλει αυτό να το διαγνώσει εγκαίρως και η πολιτική να το προετοιμάσει. Αν μου επιτρέπεται λοιπόν να τοποθετηθώ κάπως αιρετικά σε σχέση με τα τρέχοντα και τα επίκαιρα, εγώ θα συμβούλευα τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προτεραιοποιήσει εκ νέου τον αγροτικό, κτηνοτροφικό και αλιευτικό τομέα και να συνδυάσει την πράσινη ανάπτυξη με την ψηφιακή σύγκλιση (έξυπνη συμβολαιακή Γεωργία ακριβείας και κτηνοτροφία) καθώς και τη σωστή διαχείριση του υδροφόρου ορίζοντα με το εξαγωγικό εμπόριο και τις υπηρεσίες. Αναφέρομαι εμφατικά σε αυτόν τον τομέα διότι πιστεύω ότι έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα και το υποτιμούμε. Βέβαια είναι σαφές ότι απαιτούνται διαρθρωτικές αλλαγές και νέα νοοτροπία και οργάνωση.

 

8- Το πολιτικό κεφάλαιο του πρ. Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή θεωρείτε ότι έχει σήμερα απόθεμα ή ο ίδιος  βρίσκεται σε πορεία πολιτικής αποδρομής; Θα ήταν χρήσιμο για τον τόπο να διαδραματίσει στο μέλλον έναν σημαίνοντα ρόλο, προσφέροντας τις υπηρεσίες του μέσα από κάποιον κρίσιμο θεσμικό ρόλο;

Έχουν περάσει πάνω από 12 χρόνια από την διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, αλλά στη συνείδηση του λαού παραμένει ως ο πολιτικός που δεν συμβιβάστηκε με τη διαπλοκή και δε δίστασε να συγκρουστεί με προσωπικό κόστος για τα εθνικά συμφέροντα. Αυτό τον καθιστά πολύτιμη εθνική εφεδρεία που όποτε χρειαστεί μπορεί να βοηθήσει τον τόπο. Ο Κ. Μητσοτάκης αυτό το γνωρίζει καλά και είμαι βέβαιος, ότι όταν χρειαστεί θα το αξιοποιήσει για το καλό της Ελλάδας. 

 

9- Παρατηρούν πολλοί, ότι το Καραμανλικό «μπλοκ» μέσα στη Ν.Δ. παραμένει –στην καλύτερη περίπτωση- αναξιοποίητο από τον Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη. Ενστερνίζεστε αυτή την άποψη; Υπάρχει πράγματι «Καραμανλικό μπλοκ» στη Ν.Δ.;  

Ο «Καραμανλισμός» δεν είναι ούτε μπλοκ, ούτε ομαδοποίηση της Νέας Δημοκρατίας. Είναι η Σχολή Πολιτικής Σκέψης που άλλαξε τη μοίρα της Ελλάδας. Είναι συγκεκριμένη αντίληψη πολιτικής και νοοτροπίας που κατέστη διαχρονικά εκφραστής του αξιακού κώδικα της σύγχρονης Ελλάδας. Κανείς δε μπορεί να την υποτιμήσει ή να την περιφρονήσει, αν θέλει να καταγράψει αποτελέσματα για τον τόπο και την παράταξη. Γι’ αυτό η ΝΔ επιδεικνύει αυτή τη διαχρονική αντοχή στις εξελίξεις, την ώρα μάλιστα που άλλα ιστορικά κόμματα διαλύονται. Ο ρυθμιστικός ρόλος ενός σύγχρονου κράτους, η κοινωνική οικονομία της αγοράς, η ταύτιση του λαού με το έθνος και το ευρωπαϊκό όραμα, οι ηθικές αξιές του ελληνικού πολιτισμού, ένας σύγχρονος και γνήσιος πατριωτισμός που αντιμάχεται αδιάκοπα τον ακραίο εθνικισμό και το επικίνδυνο διεθνισμό είναι μερικά μόνο ποιοτικά στοιχεία του Καραμανλισμού που δίνουν αντοχή και δύναμη στη Νέα Δημοκρατία. Είμαι βέβαιος ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης το γνωρίζει αυτό και όταν χρειαστεί, παρά τα όποια αναγκαία ανοίγματα επιχειρεί σε άλλους χώρους, θα στραφεί ακόμη περισσότερο στην πηγή των ανθρώπων και των αξιών της μεγάλης Παράταξης που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

 

10- Θεωρείτε ότι δύο νέες διαδοχικές ήττες Τσίπρα από τον Μητσοτάκη, όποτε κι αν διενεργηθούν εθνικές εκλογές με απλή αναλογική και στη συνέχεια με ενισχυμένη, θα προκαλούσε εκ των πραγμάτων τριγμούς στον Προεδρικό θώκο του στο ΣΥΡΙΖΑ και σε συνδυασμό με τις εσωκομματικές εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ, θα μπορούσε να αναδιαμορφώσει τον πολιτικό χάρτη;

Οι εσωτερικές διεργασίες των άλλων πολιτικών χωρών αφορούν τους ίδιους. Αυτό που προσωπικά πιστεύω είναι ότι θα πρέπει να έχουμε σταθερά θεσμικά και δημοκρατικά κόμματα. Η εσωκομματική δημοκρατία εδραιώνει και καθιστά ποιοτικότερη την Δημοκρατία των κομμάτων. Τα δημοκρατικά και ανοιχτά κόμματα συμβάλουν στην αξιοκρατία, δίνουν ευκαιρίες στους αυτοδημιούργητους και ευνοούν την επεξεργασία νέων πολιτικών και τη γέννηση νέων ιδεών. Τα κλειστά και αρχηγικά κόμματα αντίθετα, απομακρύνουν την πολιτική από το λαό και θρέφουν παθογένειες που τις πληρώνει στο τέλος η Χώρα. Η απλή αναλογική μπορεί να υπονομεύει την αρχή της σταθερότητας, ωστόσο πιστεύω ότι θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε όχι ως απειλή, αλλά ως ευκαιρία προγραμματικών συγκλίσεων και εθνικής συνεννόησης. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο εθνικό όραμα που να συγκινήσει ξανά τους πολίτες και κυρίως να εμπνεύσει τη γενιά της χιλιετίας που είναι σήμερα 17 με 27 χρονών. Όποιος το οριοθετήσει με επιτυχία θα είναι ο πρωταγωνιστής του μέλλοντος.