H μέση θερμοκρασία αναμένεται να υπερβεί παροδικά τον στόχο του 1,5 βαθμού που τέθηκε με τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα.

Η περίοδος 2023-2027 θα είναι σχεδόν σίγουρα η πιο ζεστή που έχει καταγραφεί ποτέ στον πλανήτη καθώς η κλιματική αλλαγή συνδυάζεται με το μετεωρολογικό φαινόμενο Ελ Νίνιο,  προειδοποίησε την Τετάρτη ο Παγκόσμιος Οργανισμός Mετεωρολογίας (WMO) του ΟΗΕ

Μάλιστα η μέση θερμοκρασία αναμένεται να υπερβεί παροδικά τον στόχο του 1,5 βαθμού που τέθηκε με τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα.

«Υπάρχει πιθανότητα 98% τουλάχιστον ένα από τα πέντε επόμενα χρόνια και αυτή περίοδος των πέντε ετών στο σύνολό της να είναι τα πιο ζεστά που έχουν καταγραφεί ποτέ» ανακοίνωσε ο WMO.

Ο οργανισμός υπολογίζει στο 66% την πιθανότητα η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια του πλανήτη να υπερβεί κατά 1,5 βαθμό Κελσίου τα προβιομηχανικά επίπεδα στη διάρκεια τουλάχιστον ενός από τα πέντε επόμενα έτη.

Ωστόσο η νέα εκτίμηση «δεν σημαίνει πως θα υπερβούμε μόνιμα το όριο του 1,5 βαθμού Κελσίου της Συμφωνίας του Παρισιού, το οποίο αφορά μια μακροπρόθεσμη άνοδο της θερμοκρασίας για πολλά χρόνια» διευκρίνισε ο γενικός γραμματέας του WMO Πέτερι Τάαλας.

«Ένα επεισόδιο Ελ Νίνιο αναμένεται ότι θα αναπτυχθεί μέσα στους ερχόμενους μήνες. Σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή που προκαλείται από τον άνθρωπο, θα ανεβάσει τις παγκόσμιες θερμοκρασίες σε επίπεδα στα οποία δεν έχουν φτάσει ποτέ» τόνισε.

Και προειδοποίησε ότι «ο αντίκτυπος στην υγεία, την επισιτιστική ασφάλεια, τη διαχείριση των υδάτων και το περιβάλλον θα είναι σημαντικός».

(φωτο η μεγαλύτερη λίμνη της κΑλιφόρνιας Salton Sea)

Το Ελ Νίνιο είναι περιοδικό φαινόμενο που συνδέεται με την εμφάνισης μιας ζώνης θερμών επιφανειακών υδάτων στον κεντρικό Ειρηνικό Ωκεανό. Επηρεάζει το παγκόσμιο κλίμα φέρνοντας καταρρακτώδεις περιοχές σε ορισμένες περιοχές και ξηρασία σε άλλες.

Στις αρχές Μαΐου, ο WMO εκτίμησε πως υπήρχε 60% πιθανότητα να εκδηλωθεί το φαινόμενο Ελ Νίνιο μέχρι το τέλος Ιουλίου και 80% πιθανότητα μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου.

Ο γενικός κανόνας είναι πως το Ελ Νίνιο ανεβάζει τις παγκόσμιες θερμοκρασίες τη χρονιά που ακολουθεί την εμφάνισή του, δηλαδή το 2024 στον τρέχοντα τον κύκλο.

Τα τελευταία οκτώ χρόνια ήταν τα πιο ζεστά που έχουν καταγραφεί ποτέ και το 2016 κατέχει το ρεκόρ.

Το 2023, οι θερμοκρασίες αναμένεται ότι θα είναι υψηλότερες από το μέσο όρο της περιόδου 1991-2020 σε σχεδόν όλες τις περιφέρειες, με εξαίρεση την Αλάσκα, τη Νότια Αφρική, τη νότια Ασία και ορισμένα τμήματα της Αυστραλίας, σύμφωνα με τον WMO.

Ξήρανση: Ποιες ελληνικές λίμνες βρίσκονται «στο κόκκινο»

Ερευνητές από το Ινστιτούτο CIRES του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ, το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κάνσας, το Πανεπιστήμιο της Τουλούζης στη Γαλλία και το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας KAUST στη Σαουδική Αραβία δημιούργησαν μια τεχνική για τη μέτρηση των μεταβολών της στάθμης του νερού σε σχεδόν 2.000 από τις μεγαλύτερες λίμνες, φυσικές και τεχνητές, του κόσμου, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 95% της συνολικής αποθήκευσης νερού στις λίμνες της Γης.

Ανάμεσα σε αυτές, μελέτησαν και ελληνικές, στις οποίες εντοπίζουν τάση ξήρανσης: τις Πρέσπες, την τεχνητή λίμνη του Πολυφύτου και την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών.

(φωτο: Ελληνικές Λίμνες:  Μικρή και Μεγάλη Πρέσπα)

Η ομάδα συνδύασε παρατηρήσεις τριών δεκαετιών από μια σειρά δορυφόρων με μοντέλα για να ποσοτικοποιήσει τις τάσεις στην αποθήκευση νερού στις λίμνες, σε παγκόσμιο επίπεδο. Χρησιμοποίησε 250.000 στιγμιότυπα από 1.972 από τις μεγαλύτερες λίμνες της Γης, που καταγράφηκαν από δορυφόρους την περίοδο 1992-2020. Επίσης, συγκέντρωσαν μετρήσεις για τις στάθμες νερού από εννέα δορυφορικά αλτίμετρα και μελέτησαν τις μετρήσεις αυτές σε βάθος χρόνου για να μειώσουν την όποια αβεβαιότητα. Για τις λίμνες χωρίς μακροχρόνια καταγραφή στάθμης, χρησιμοποίησαν πρόσφατες μετρήσεις νερού που έγιναν από δορυφόρους. Ο συνδυασμός των πρόσφατων μετρήσεων στάθμης με πιο μακροπρόθεσμες μετρήσεις του εμβαδού τους, επέτρεψε στους επιστήμονες να ανακατασκευάσουν τον όγκο των λιμνών πριν από δεκαετίες.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το 53% των λιμνών παγκοσμίως, τόσο στις ξηρές όσο και στις υγρές περιοχές, παρουσίασε μείωση του όγκου τους. Οι ερευνητές παρομοιάζουν αυτή τη μείωση με το μέγεθος 17 λιμνών Μιντ, που είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι απώλειες στις υγρές τροπικές λίμνες και στις λίμνες της Αρκτικής υποδηλώνουν πιο εκτεταμένες τάσεις ξήρανσης από ό,τι είχε γίνει προηγουμένως αντιληπτό. Στις τεχνητές λίμνες αυτή η μείωση είναι μεγαλύτερη: σχεδόν τα δύο τρίτα τους παγκοσμίως, παρουσίασαν σημαντικές απώλειες νερού.

Αναγκαίες οι αλλαγές στη διαχείριση των υδάτινων πόρων

Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι λίμνες αποθηκεύουν το 87% του νερού του πλανήτη, γεγονός που τις καθιστά πολύτιμο πόρο για το οικοσύστημα της Γης. Σε αντίθεση με τα ποτάμια, σημειώνουν οι ερευνητές, οι λίμνες δεν παρακολουθούνται επαρκώς, αν και παρέχουν νερό για ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας. Μάλιστα, εκτιμούν ότι περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι κατοικεί στη λεκάνη μιας λίμνης που ξηραίνεται, γεγονός που υποδηλώνει την ανάγκη για αλλαγές στη βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων.

Πάντως, ενώ η πλειονότητα των λιμνών συρρικνώθηκε, το 24% είδε σημαντική αύξηση στην αποθήκευση νερού, κυρίως σε περιοχές με λίγο πληθυσμό στο εσωτερικό του οροπεδίου του Θιβέτ, στις βορειότερες Μεγάλες Πεδιάδες στη βόρεια Αμερική και σε περιοχές με νεότερες τεχνητές λίμνες, όπως οι λεκάνες των ποταμών Γιανγκτσέ στην Κίνα, Μεκόνγκ στη νοτιοανατολική Ασία και Νείλου.

Ο επικεφαλής συγγραφέας Φάνγκφανγκ Γιάο, συνεργάτης στο Ινστιτούτο CIRES και στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, αναφέρει ότι τα νέα δεν είναι εντελώς δυσοίωνα. Με αυτή τη νέα μέθοδο παρακολούθησης της αποθήκευσης νερού στις λίμνες και των λόγων πίσω από αυτή, οι επιστήμονες μπορούν να δώσουν στις κοινότητες πληροφορίες για το πώς μπορούν να προστατεύσουν καλύτερα τις κρίσιμες πηγές νερού και τα σημαντικά περιφερειακά οικοσυστήματα.

Οι ερευνητές αναφέρουν στη δημοσίευσή τους πιθανές λύσεις για τη μείωση της ξήρανσης των λιμνών και παρουσιάζουν το παράδειγμα της λίμνης Σεβάν στην Αρμενία, όπου παρατηρήθηκε αύξηση της αποθήκευσης νερού τα τελευταία 20 χρόνια, την οποία οι επιστήμονες συνδέουν με τη νομοθεσία που έχει ψηφιστεί από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 για τη ρύθμιση της άντλησης νερού.

Πηγή: in.gr