Είχε η Μαρία Κάλλας “μυστικό γιο” με τον Αριστοτέλη Ωνάση; – Πού βρίσκεται η αλήθεια

Λίγο πριν βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία «Maria» με πρωταγωνίστρια την Αντζελίνα Τζολί, θυμόμαστε την ιστορία του φημολογούμενου γιου της Κάλλας και του Ωνάση που πήρε το όνομα Όμηρος.

«Όταν η Μαρία Κάλλας έμαθε ότι ήταν έγκυος, ήταν πανευτυχής». Στις σελίδες του βιβλίου «Greek Fire. The Love Affair of Maria Callas and Aristotle Onassis» ο Nicholas Gage (Νικόλας Γκατζογιάννης) περιγράφει την εγκυμοσύνη και τη γέννηση του γιου της Μαρίας Κάλλας και του Αριστοτέλη Ωνάση.

«Η ιστορία της γέννησης και του θανάτου του μωρού της δεν έχει ειπωθεί ποτέ. Η Μαρία μίλησε γι’ αυτήν μόνο σε τρία άτομα: στους βοηθούς της, Μπρούνα και Φερούτσιο και πολλά χρόνια αργότερα στην καρδιακή φίλη της, Βάσω Δεβετζή», διαβάζει κανείς στις σελίδες του βιβλίου.

Μια ατελείωτη, μανιώδης πολλές φορές, αναζήτηση νέου αποκαλυπτικού προσωπικού υλικού, ακολούθησε τα χρόνια μετά τον θάνατο της Μαρίας Κάλλας. Φτάνοντας μέχρι το σήμερα, το ενδιαφέρον για άγνωστες πτυχές της ιστορίας της απόλυτης ντίβας της όπερας παραμένει αμείωτο.

Είναι εκείνες οι χαραμάδες μέσα από τις οποίες πολλοί θέλουν να κρυφοκοιτάξουν στα ενδότερα της ζωής μιας γυναίκας που σημάδεψε ανεξίτηλα την ιστορία του λυρικού τραγουδιού.

Το «κεφάλαιο Αριστοτέλης Ωνάσης» παραμένει το πιο «ευάλωτο» στη σκανδαλοθηρία. Πηχυαίοι τίτλοι με αποκαλύψεις (υπαρκτές και δήθεν) για τη σχέση τους κοσμούν συχνά περιοδικά, εφημερίδες και βιβλία τα οποία και ξεπουλάνε.

Ο σύζυγός της, Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι, ήταν μάλιστα αυτός που την είχε αποτρέψει στο «όνομα» της διαρκώς ανοδικής καριέρας της. Μία εγκυμοσύνη ήταν για τον Μενεγκίνι συνώνυμο της καθυστέρησης από τον στόχο της κορυφής.

Στο βιβλίο του, ο Gage ισχυρίζεται ότι μετά από πολύμηνη έρευνα κατέληξε στο ότι η Κάλλας γέννησε ένα αγοράκι στις 30 Μαρτίου του 1960. Πατέρας του παιδιού αυτού ο Αριστοτέλης Ωνάσης, αν και σύμφωνα με τον Gage δεν πήρε ποτέ το όνομά του.

Το παιδί ονομάστηκε Όμηρος Λενγκρίνι (Omero Lengrini). Πέθανε λίγες ώρες μετά τη γέννησή του εξαιτίας σοβαρών αναπνευστικών προβλημάτων.

Μάλιστα, ο Gage παρουσιάζει και το πιστοποιητικό θανάτου του Ομήρου και μία φωτογραφία του, την οποία όπως ο ίδιος γράφει η Κάλλας είχε παντού μαζί της.

Από το 1999, όταν και κυκλοφόρησε το εν λόγω βιβλίο, είναι πολλοί εκείνοι που χαρακτήρισαν αναληθείς τους ισχυρισμούς του συγγραφέα και την παρουσία του Ομήρου αποκύημα της φαντασίας του.

Η αλήθεια για τον γιο της Κάλλας και του Ωνάση

Η Lyndsy Spence, βιογράφος της Μαρίας Κάλλας, μέσα από το «Casta Diva-Μαρία Κάλλας: Η κρυφή ζωή της» μέσα από ανέκδοτο και μέχρι τώρα άγνωστο υλικό σκιαγραφεί ένα τρυφερό όσο και τραγικό πορτρέτο της ντίβας της κλασικής μουσικής.

Η Spence έγραψε ένα κείμενο αποκλειστικά για το πρώτο τεύχος του περιοδικού Grace (το οποίο και ήταν αφιερωμένο στη Μαρία Κάλλας). Ο Όμηρος Λενγκρίνι ήταν υπαρκτός όμως ουδεμία σχέση είχε με την Κάλλας και τον Ωνάση.

«Η Clinica Dezza στο Μιλάνο, όπου λέγεται ότι η Κάλλας γέννησε έναν γιο, χρησιμοποιήτο από ένα κοντινό μοναστήρι για τις ανάγκες ανύπαντρων μητέρων. Γυναίκες και κορίτσια από εύπορες οικογένειες μπορούσαν να πληρώσουν για να παραλείψουν τα ονόματά τους από τα πιστοποιητικά γέννησης.

Το Lengrini δεν ήταν ένα ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε η Κάλλας, αλλά το επώνυμο που δόθηκε από όποιον κατέγραψε τη γέννηση του αγοριού, πιθανότατα από κάποια καλόγρια.

Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, τα νόθα παιδιά στην Ιταλία δεν μπορούσαν να χρησιμοποιούν τα οικογενειακά ονόματα των γονιών τους, καθώς αυτό ήταν ένα καθεστώς που προορίζετο για όσα τέκνα γεννήθηκαν εντός γάμου.

Αντίθετα, τα επώνυμα που τους δίνονταν ήταν ένας υπαινιγμός για την καταγωγή τους ή τα γενέθλιά τους, δηλαδή το μέρος από όπου κατάγονταν οι μητέρες τους ή μια γιορτή.

Τα αρχεία δείχνουν ότι το Lengrini ήταν ένα υποστατικό κοντά στα ιταλοελβετικά σύνορα και περαιτέρω έρευνα αποδεικνύει ότι η μητέρα του Ομήρου Λεγκρίνι ήταν μια ανύπαντρη έφηβη, που είναι υποχρεωμένη να ξαναζεί τον θάνατο του γιου της, κάθε φορά που επαναλαμβάνεται η ιστορία με το παιδί στις βιογραφίες της Κάλλας και στα δημοσιεύματα του Τύπου».

Για πρώτη φορά υπάρχει δημόσια αναφορά στην εγκυμοσύνη της Κάλλας, τον Δεκέμβριο του 1959. Το ιταλικό περιοδικό «Annabella» έγραφε ότι η Μαρία Κάλλας υπέφερε από «ζάλη, ξαφνική ασθένεια και είχε μια πιο χλωμή από την κανονική εμφάνιση».

«Η παρέμβαση στην ιδιωτική μου ζωή μου έχει φτάσει πλέον σε ένα άνευ προηγουμένου σημείο. Η αναφορά της εγκυμοσύνης μου είναι εντελώς αβάσιμη. Τώρα εξετάζω το ενδεχόμενο νομικής προσφυγής κατά των προσώπων που είναι υπεύθυνα για τη δημοσίευση αυτής της ψευδούς αναφοράς», απαντούσε τότε η Κάλλας μετά τα αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα που δεχόταν για μια τοποθέτηση.

Ο εκβιασμός του Μενεγκίνι

Στις αρχές του 1960, η Κάλλας περίμενε το παιδί του Ωνάση όμως εκείνος της ζήτησε να διακόψει την κύηση. Ήλπιζε να του αλλάξει γνώμη. Συναντήθηκε με τον Μενεγκίνι και του ζήτησε να υπογράψει τα έγγραφα του αμερικανού διαζυγίου τους.

Στο προγαμιαίο συμβόλαιο υπήρχαν δύο πολύ συγκεκριμένες ρήτρες: Ο Μενεγκίνι δεν μπορούσε να αντιταχθεί ή να την εμποδίσει να ζητήσει διαζύγιο στην Αμερική, ούτε μπορούσε κανένας από τους δυο τους, ενώ ήταν ακόμη νόμιμα παντρεμένοι, να συμπεριφερθεί με τρόπο που να προκαλούσε σκάνδαλο.

Ο Μενεγκίνι ενημερώθηκε για την εγκυμοσύνη της Κάλλας. Η συνθήκη ήταν για αυτόν ευνοϊκή. Εκβίασε την Κάλλας, θέτοντας ως όρο για την υπογραφή του διαζυγίου και τη μη δημοσίευση της κατάστασης, την παραχώρηση από μεριάς της του 50% των δικαιωμάτων από τις ηχογραφήσεις της.

Αρνήθηκε πεισματικά, επιμένοντας πως οι χειρισμοί του επί των οικονομικών της είχαν καταστροφικές συνέπειες. Η ίδια είχε γράψει, αναφερόμενη στον Μενεγκίνι: «Ο σύζυγός μου με απειλεί ακόμα και με ληστεύει. Μου παίρνει περισσότερα από τα μισά χρήματά μου καταθέτοντας τα πάντα στο όνομά του από τότε που παντρευτήκαμε. Ήμουν ανόητη που τον εμπιστεύτηκα. Όλοι τον περνάνε για εκατομμυριούχο ενώ δεν έχει δεκάρα δική του».

Απευθυνόμενη στον δικηγόρο της, η Κάλλας ανέφερε: «Πες μου πόσο θα κοστίσει και πόσο καιρό θα πάρει, αν χρειάζομαι τη συγκατάθεση του Μενεγκίνι ή αν μπορώ χωρίς αυτήν».
Λίγες εβδομάδες αργότερα, απέβαλλε. Η πικρή ιστορία θα επαναλαμβανόταν το 1963.

Οι ισχυρισμοί του Gage και τα στενά φορέματα

Η Lyndsy Spence έγραψε στο Grace: «Όσα συνέβησαν γύρω από την εγκυμοσύνη της Κάλλας ήταν καταστάσεις που βιώνουν γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Η Κάλλας βρήκε εμπόδια στους πατριαρχικούς νόμους της εποχής και ήταν εγκλωβισμένη από τις περιστάσεις.

Το πραγματικό θύμα, κατά τη γνώμη μου, είναι ο Όμηρος Λενγκρίνι, ένα αθώο παιδί του οποίου η ταυτότητα έχει χειραγωγηθεί για να τροφοδοτήσει την τραγωδία της Κάλλας. Ελπίζω η αλήθεια να επιτρέψει στον Όμηρο να αναπαυθεί εν ειρήνη».

Ο Gage ισχυριζόταν ότι η Κάλλας στις αρχές του 1960 ήταν επτά μηνών έγκυος, συνθήκη που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εικόνα της. Η Κάλλας πραγματοποιεί δημόσιες εμφανίσεις επιλέγοντας στενά και μεσάτα φορέματα.

Για παράδειγμα, συνοδευόμενη από τον επιχειρηματία Antonio Ghiringhelli εμφανίστηκε στην πρεμιέρα της ταινίας «La dolce vita» του Fellini στις 5 Φεβρουαρίου του 1960 στο Teatro Capitol του Μιλάνου.

Όπως έγραψε με νόημα η αδελφή της, Τζάκι, σε ένα φαξ που έστειλε στον Gage στις 18 Σεπτεμβρίου του 2000: «Η Μαρία δεν θα μπορούσε να φοράει παλτό ή κάτι τέτοιο 24 ώρες το 24ωρο κατά τους κρίσιμους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης.

Η Μαριλένα Πατρονικόλα, ανιψιά του Αριστοτέλη Ωνάση, επεσήμανε ομοίως ότι μια εγκυμοσύνη «δεν είναι κάτι που μπορεί να κρατηθεί μυστικό και κρυφό».

Ένας πρόωρος τοκετός «κατόπιν αιτήματος»

Η Dr. Brigitte Pantis αποδομεί τους ισχυρισμούς του Gage, αναφερόμενη στον πρόωρο τοκετό κατόπιν αιτήματος της Κάλλας.

«Αλλά η μοναξιά της Μαρίας για την απουσία του Ωνάση έδωσε σιγά σιγά τη θέση της στον τρόμο στην προοπτική της επιστροφής του», αφηγείται ο Gage.

«Φοβόταν ότι θα την έβλεπε πρησμένη και εννέα μηνών έγκυο. Ένιωθε άσχημη και αμήχανη και ευχόταν να την έβρισκε πάλι αδύνατη και να κρατούσε το μωρό τους στην αγκαλιά της».

«Πίεσε τον γυναικολόγο της να γεννήσει το παιδί νωρίς -με καισαρική τομή- μόλις ήταν ασφαλές να το κάνει». «Έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι. Σύντομα, όμως, το μικροσκοπικό βρέφος άρχισε να δυσκολεύεται να αναπνεύσει. Η κλινική δεν ήταν εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει την κρίση και κλήθηκε ασθενοφόρο για να μεταφέρει εσπευσμένα το μωρό σε μια καλύτερα εξοπλισμένη εγκατάσταση».

«Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι εκείνη την εποχή η καισαρική τομή δεν αποτελούσε προαιρετική επιλογή για τον τοκετό. Αντιθέτως, στη δεκαετία του ’60 η επέμβαση αυτή εξακολουθούσε να ενέχει έναν σαφή κίνδυνο και θα γινόταν μόνο όταν ήταν αδύνατος ο φυσιολογικός τοκετός», επισημαίνει η Pantis.

Ο (πρώην) καλός φίλος του Gage, ο Δρ. Ανδρέας Σταθόπουλος, γιατρός και ο ίδιος, το συνοψίζει αρκετά καλά: «Αυτό που γράφει ο Gage είναι εξωφρενικό. Ποτέ και κανένας γιατρός δεν θα μπορούσε να πιεστεί να διακόψει μια εγκυμοσύνη, να πραγματοποιήσει έναν πρόωρο τοκετό με καισαρική τομή για αυτούς τους γελοίους λόγους ένα μήνα πριν από τον αναμενόμενο χρόνο του τοκετού.

Σε καμία πολιτισμένη χώρα δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον με πρωταγωνίστρια την Κάλλας. Ρωτήστε όποιον θέλετε, επιστημονικά αυτό είναι αστήρικτο».

Η Pantis καταλήγει: «Για χάρη της ιστορικής αλήθειας, αυτός ο μύθος πρέπει να αμφισβητηθεί και να αποκαλυφθεί σε κάθε ευκαιρία ως αυτό που είναι: ένα ξεκάθαρο παραμύθι».

Πηγή: tovima.gr (Δέσποιαν Δημά)