Ένα βιβλίο για τους Προσκυνητές Ροδόπης

Επιτέλους το όνειρο μου 40 και πλέον χρόνων γίνεται πραγματικότητα. Σήμερα το απόγευμα παρέλαβα το όνειρο μου !!!! 427 Σελίδες Α4, και 450 φωτογραφίες είναι γεγονός.

Ήμουν δεν ήμουν 18-19 χρονών νεαρό παλληκαράκι. Μου άρεσε να ακούω ιστορίες από την γιαγιά μου, τις φιλενάδες της, και να τις καταγράφω. Όμως άρχισαν να μαζεύονται και να τις τοποθετώ στο καφέ σεντούκι που πήρε προίκα η μάνα μου. Ο καιρός, τα χρόνια πέρασαν και κάπου στο 2011-12 διαπίστωσα πως έχω μαζέψει αρκετά και πώς θα ήταν κρίμα να μείνουν και να μην εκδοθούν. Έπρεπε όμως να κάνω μια μεγάλη προσπάθεια ακόμη. Να επισκεφθώ όλα τα χωριά που αναφέρομαι, της Ανατολικής και Βόρειας Θράκης δηλαδή τα χωριά που ήρθαν οι πρόσφυγες. Έργο αρκετά δύσκολο και επίπονο. Τελικά ο Θεός με βοήθησε και με ένα καλό προγραμματισμό τα κατάφερα. Μοναδική παραφωνία ήταν η περιπέτεια με την υγεία μου που με κράτησε 1,5 ολόκληρο μακριά από όλα αυτά.

Όμως με στροβίλιζε το μυαλό αυτό το πράγμα. Δουλεύοντας μεθοδικά πάνω σε ένα πλάνο και με την βοήθεια της Κας Τζένης Κατσαρή – Βαφειάδου των Εκδόσεων Παρατηρητής της Θράκης, κατάφερα να εκδώσω αυτό βιβλίο αυτό. Συνολικά μου πήρε περίπου 40 χρόνια. Στο περιεχόμενο του περιλαμβάνει. Την ιστορία του Χατζιλάριον ή Χατζηλάρι από το 1835. Περιλαμβάνει τα 15 χωριά της Ανατολικής Θράκης,( Σύδιον ή Σιαχίνκιο, Καρλίκιο ή Καρλί-κιοι, Σιγκλί ή Σίγλαι, Μεγαρήσιον ή Μαγαρήσι,Τελάτη ή Τσελτίκ-Κουγιού, Κρασοχώριον ή Σαραπλάρ, Αμπαλάρ ή Χειμιτελέρ, Μακρά Γέφυρα η Ουζούν Κιουπρού, Μαχητής ή Μαχμούτκιο, Γάνος ή Καζίκιοι , Ρέμπετσι η Ρέμπετσ, Νίκη ή Χάφσα, Τυρολόη ή Τσόρλου Μάλγαρα ή Μάλγκαρα, Ανδριανούπολη) τα 3 χωριά της Βόρειας Θράκης (Μικρό Βογιαλίκιο ή Κάτω Χωρίον η Κιοτσούκ Μπογιαλίκ, Μεγάλο Βογιαλίκιο ή Κώμη,ή Μαρτίσημο ή Μάρκειο, Μουρντανλή ή Μουτανταλή ή Μουραντλή) την οικογένεια από την Σαμοθράκη, την οικογένεια από την Κεφαλονιά καθώς και τις πολλές οικογένειές που εξαφανίστηκαν, η κατοίκησαν σε άλλα χωριά. Επίσης σημαντικές αναφορές γίνονται στο χωριό Ευθύμιον ή Θυμίτκιο ή Χιουμίτ, στο Δουλούκιο ή Ντουλούκιο, και στο Τατάρκιο.Πως ήταν η ζωή τους στα χωριά που ζούσαν περιγραφή από κατοίκους που έζησαν εκεί και εδώ, πως πήραν την Αναγκαστική Απόφαση να μεταναστεύσουν, και που. Όλα αυτά από ανθρώπους που έζησαν εκεί, που διηγήθηκαν στα παιδιά τους, που σήμερα ελάχιστοι βρίσκονται στην ζωή.

Στην περιπέτεια της Ε.Α.Π. πού μοίρασε σπίτια, και χωράφια. Τον Πόλεμο του 1940, την Γερμανική εισβολή, την φιλική παράδοση τους στον Βουλγαρικό Στρατό 1941-44, και τις θηριωδίες που διέπραξε, τον Εμφύλιο ή Συμμοριτοπόλεμο και την ξανά Εγκατάλειψη του χωριού τους για 2 ολόκληρα χρόνια στη Ξυλαγανή, στην Κομοτηνή, και σε άλλα χωριά. Την επάνοδο στο Χωριό το 1950, με όλα τα ευτράπελα της ζωής. Το Σχολείο από το 1922 μέχρι την εγκατάσταση του στο Νέο Δημοτικό Σχολείο. Τις ασχολίες τους, Γεωργία και Κτηνοτροφία, καθώς και τις δυσκολίες τους με άλλες δουλειές. Τις περιπέτειες των Ιερέων, και παρόλα αυτά, το Εξαίρετο Έργο που παρήγαγαν. Το υπερβολικά δύσκολο έργο της Κοινότητας με τους Προέδρους αλλά και τα έργα τους. Τα 3 Νεκροταφεία του Χωριού, την Ύδρευση που ήταν σημαντικό για την εποχή. Τις 2 επισκέψεις της Βασίλισσας Φρειδερίκης, και το πρόγραμμα της για το Χωριό.

Η Ενδυμασία των Σιανκιωτών, Μικρό Βογιαλικιωτών, και Θρακιώτικων Φορεσιών. Φυσικά δεν λείπει η Μουσική και οι Μουσικοί από το βιβλίο μου. Η Πλούσια Χατζηλαριώτικη Κουζίνα, με πολλές εκπλήξεις και τα πολλά-πολλά Χατζηλαριώτικα Παρατσούκλια. Ο Λαογραφικός Πολιτιστικός Σύλλογος, τα Έθιμα, η Μπάλα, οι Γιορτές του 12ημερου, τα Καρναβάλια του χωριού. Την θύμηση μας στους Απόντες που έφυγαν σε μικρή ηλικία που είναι αρκετοί. Το Λεξιλόγιο, οι Φράσεις, οι Παροιμίες, οι Στοχασμοί και οι Προλήψεις, μαζί με τους Αφηγητές μου Άντρες και Γυναίκες κλείνουν την ωραία περιήγηση μας, μαζί με πλήθος φωτογραφιών Συγχωριανών μου(Γυναίκες και Άντρες).