Με την αξία του και όχι σε ξένες πλάτες (λέμε τώρα)

Με την αξία του και όχι σε ξένες πλάτες

Αν ποτέ τύχει και ακούσουμε τον περιφερειάρχη να σιγοτραγουδά το hit του Καζαντζίδη «εγώ με την αξία μου και όχι σε ξένες πλάτες», να του ψιθυρίσουμε στο αυτί το «αν δεν είχα και σένανε τι θα ήμουν στη γη…», καθότι αυτό προσδιορίζουν οι εδώ και μήνες πολιτικές εξελίξεις στην ΑΜ-Θ. Σε μια δήθεν ακηδεμόνευτη αυτοδιοίκηση, ένας-ένας οι κομματικοί της ΝΔ εγκαταλείπουν τον Τοψίδη και τάσσονται στο πλευρό του Μέτιου. Σα να μην έγινε τίποτα προεκλογικά και πάντα για το καλό του τόπου, στην πραγματικότητα για το καλό της ΝΔ, αλλά πρωτίστως για το δικό τους το καλό, αφού βλέπουν τη ΝΔ να κερδίζει τις επόμενες εκλογές και δεν θέλουν να μείνουν εκτός νυμφώνα. Λίγο είναι να κυβερνά το κόμμα σου και εσύ να είσαι στην απέξω… Έτσι λοιπόν, με τις πλάτες της ΝΔ και κυρίως του Μητσοτάκη, ο Μέτιος είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού και προβάλει ως αδιαμφισβήτητο φαβορί στις επόμενες περιφερειακές εκλογές. Για να επιβεβαιωθεί το σιγουράκι, πως και στην αυτοδιοίκηση αν δεν έχεις πίσω σου το κόμμα δεν πας μπροστά. Η αυτοδιοίκηση βέβαια, πάει πίσω, αλλά ποιος νοιάζεται… Τώρα, αν έχει χιούμορ ο Τοψίδης, καθώς τα υπόλοιπα που χρειάζονται τα έχει, ας πάει για βουλευτής Έβρου με τη ΝΔ.

Μετά θα του μείνει μόνο το …ΚΚΕ

Πάει για νέο ρεκόρ ο Ιλχάν Αχμέτ, αφού έχει ήδη καταφέρει να εκλεγεί βουλευτής με 4 διαφορετικά κόμματα. Να εκλεγεί ο ΓΑΠ στο ΚΙΝΑΛ, να το γυρίσει σε ΠαΣοΚ και να σαρώσει και πάλι ο Ιλχάν στη Ροδόπη, καθότι με τον Γιώργο πραγματικά θα μαζέψει όλο το χαρτί. Ε, μετά θα μπορεί να αποσυρθεί από την πολιτική, καθότι το ρεκόρ του ούτε ο ίδιος θα μπορεί να το σπάσει. Τούτο διότι, θα του έχει μείνει να εκλεγεί και με το ΚΚΕ… Αν και στην πολιτική, ποτέ δεν λες ποτέ.

Σόι πάει το Βασίλειο

Μετά και το τραγικό γεγονός με τον χαμό της Φώφης, ο ΓΑΠ προβάλει ακόμη μεγαλύτερο φαβορί για να ηγηθεί εκ νέου στο ΚΙΝΑΛ, αν και βέβαια ήδη ηγείται του ΚΙΔΗΣΟ. Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Μια σκηνή, η οποία μεταπολεμικά χαρακτηρίζεται από την παρουσία δυο οικογενειών, Παπανδρέου-Καραμανλή και τώρα έρχεται να προστεθεί και η οικογένεια Μητσοτάκη. Τόσο καλό έχουν κάνει στη χώρα μας αυτές οι τρεις οικογένειες που σπεύδουμε να τους ψηφίσουμε μόλις θέσουν υποψηφιότητα. Βέβαια, μετά από μερικά χρόνια τους μουντζώνουμε ως αποτυχημένους, τους μαυρίζουμε στην κάλπη και απλά επιλέγουμε από την άλλη οικογένεια. Είναι δε τόση η πολιτική ωριμότητα του λαού μας, που και τον Μπακογιάννη της οικογένειας Μητσοτάκη, τον δήμαρχο Αθήνας, μπορεί να βγάλουμε πρωθυπουργό επειδή θα έχει φυτέψει πλατάνια στην Πανεπιστημίου. Ακριβώς, σόι πάει το Βασίλειο… Στη φωτογραφία που συνοδεύει το σχόλιο, διακρίνουμε και άλλες πολιτικές οικογένειες, αν και αυτές δεν έβγαλαν πρωθυπουργό.

Δύσκολη η μοιρασιά της τράπουλας

Εντωμεταξύ, όσο και να καθυστερεί, θα έρθει η ώρα για τις αλλαγές στα πόστα στον Δήμο Κομοτηνής και να δούμε τι θα κάνει ο δήμαρχος για να εξυπηρετήσει τις ειδικές ανάγκες που δημιουργήθηκαν μετά την προσκόλληση στην παράταξη του των τριών από το «Ξεκίνημα για την Πόλη». Πώς να τους βολέψει όλους, πώς να μην διαταράξει τις ενδοπαραταξιακές ισορροπίες, πώς να βρει θέση για όλους… Πάντως, όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια… Και ο Ράνης από γένια τα πάει καλά, να δούμε και από χτένια… Να τέτοια βάσανα έχει ο δήμαρχος και άντε μετά να ασχοληθεί και με τα βάσανα των δημοτών. Μην είμαστε και πλεονέκτες…

Μας ρώτησαν αν θέλουμε τουρισμό;

Με τον τουρισμό στην περιοχή μας, μην το παιδεύουμε και πολύ… Ας ρωτήσουμε πρώτα τους επαγγελματίες του καφέ της εστίασης και της διασκέδασης, αν τον θέλουν τον τουρισμό και κυρίως τον από τα βόρεια της περιοχής. Όταν έχουμε 2-3 χιλιάδες διανυκτερεύσεις καθημερινά από φοιτητές, οι οποίοι τρώνε, πίνουν καφέ και διασκεδάζουν στην πόλη, τι να τους κάνουμε τους ορίτζιναλ τουρίστες; Να πιάνουν τις θέσεις των φοιτητών; Μην το κουράζουμε… Η Κομοτηνή απέκτησε μια στρεβλή ανάπτυξη, αυτής της κατανάλωσης από την παρουσία των φοιτητών και απαρνήθηκε την ανάπτυξη μέσω της παραγωγής. Όσο για τον τουρισμό, είναι ένα θέμα για να μιλάμε και να σκοτώνουμε την ώρα μας.

Τζάμπα κάναμε πρόβα το βήμα

Πάνω που είπαμε, πάμε παρέλαση… πάει και η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, καθότι είναι πολλά τα θετικά τεστ και οι μαθητές δεν θα παρελάσουν σε όλη την ΑΜ-Θ. Εδώ βεβαίως να εκθειάσουμε και πάλι την ικανότητα της κυβέρνησης να προβλέπει, καθώς πριν καιρό σήμανε το τέλος σχεδόν της πανδημίας του κορώνα, δική της επιτυχία, ενώ έδωσε το πράσινο φως για τις παρελάσεις και μάλιστα χωρίς μάσκες και τώρα εμμέσως τις απαγορεύει, δική μας αποτυχία, αφού δεν ακλουθούμε τα σοφά μέτρα των ειδικών ακαταδίωκτων, κάνουμε του κεφαλιού μας, με αποτέλεσμα να φουντώνει ξανά ο κορώνα. Το μόνο που μένει, είναι η πεποίθηση της κυβέρνησης πως δεν θα κλείσει ξανά η χώρα. Ακόμη βέβαια, δεν μπήκαμε στον χειμώνα…