Παύλος Γερουλάνος: “Πώς μπορούμε να κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές”

Βασικά Σημεία Παρέμβασης Παύλου Γερουλάνου στην Κοινή Συνεδρίαση Πολιτικού Συμβουλίου και Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ

«Μας αρέσει στην Ελλάδα να προσωποποιούμε πολιτικές διαφορές και να πολιτικοποιούμε προσωπικές διαφορές.

Το καλό είναι ότι μας παθιάζει. Το κακό είναι ότι χάνουμε τον στόχο.

Ξεκινάω, λοιπόν, από τον στόχο: Να δημιουργήσουμε έναν πόλο προοδευτικό, μοναδικό και ενιαίο, που θα νικήσει τη Νέα Δημοκρατία στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Αυτή η προσπάθεια ξεκινάει σήμερα. Εδώ μέσα. Πρώτα, στο ΠΑΣΟΚ. Τα έξω είναι σημαντικά, αλλά έπονται.

Δεν θα πετύχουμε τον στόχο κατηγορώντας ο ένας τον άλλον, για το αν πάλεψε ή όχι στις Ευρωεκλογές. Όλοι, εδώ μέσα, έδωσαν ό,τι μπορούσαν. Όπως και εκατοντάδες ακόμα στελέχη, σε όλη την Ελλάδα.

Κανένας δεν έκανε λευκή απεργία, κανένας δεν έτρεξε περισσότερο από άλλον. Κι όποιος σκέφτεται με τέτοιους όρους, δεν ενώνει. Διχάζει.

Επίσης, δεν θα τον πετύχουμε ελπίζοντας ότι μια μέρα θα αποσχιστεί η Αττική από την Ελλάδα.

Ως Ληξουριώτης, δεν θα με χαλούσε να σπάσουμε το απόστημα της Αθηνοκεντρικής Ελλάδας.

Αλλά, αν δεν συνέβη τα προηγούμενα 200 χρόνια, δεν φαντάζομαι ότι θα συμβεί τώρα.

Επίσης, δεν θα τον πετύχουμε περιμένοντας. Καρπωνόμαστε μονάχα το 4%, από την πτώση των άλλων. Οι άλλοι έχασαν ενάμιση εκατομμύριο ψηφοφόρους και εμείς πήραμε 60.000.

Μπορεί μια μέρα έτσι, να νικήσουμε τη Νέα Δημοκρατία, αλλά λίγοι από εμάς θα το ζήσουμε.

Αν θέλουμε να γίνουμε Κυβέρνηση, και μάλιστα Κυβέρνηση με γερά θεμέλια στις επόμενες εκλογές, πρέπει να τ’ αλλάξουμε όλα.

Πρώτα από όλα, το σχέδιό μας για τη χώρα.

Καλές είναι οι προτάσεις μας. Αλλά, πρέπει να κουμπώνουν σε θέσεις. Τι πιστεύουμε για την παιδεία και γιατί; Για την υγεία; Για την οικονομία;

Να καταλαβαίνει ο κόσμος τι πιστεύουμε και κυρίως γιατί το πιστεύουμε. Και οι θέσεις να κουμπώνουν σε ένα όραμα. Συλλογικό και ατομικό.

Να καταλαβαίνουν Ελληνίδες και Έλληνες, πού θα είναι η Ελλάδα σε 3, 5, 10 χρόνια, με Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.

Και άρα, να μπορούν να φανταστούν πού θα βρίσκονται και εκείνοι, αν αύριο μας εμπιστευτούν την Κυβέρνηση.

Κόμμα που δεν προεξοφλεί στην κοινωνία, πού θα βρίσκεται αν κυβερνήσει, δεν είναι κόμμα εξουσίας. Και το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα εξουσίας.

Δεύτερον, να αλλάξουμε την επικοινωνία μας.

Καλό το όραμα, οι θέσεις και οι προτάσεις αλλά αν δεν τις επικοινωνήσουμε, θα τις χαιρόμαστε μόνοι μας.

Αν δεν μπορούμε να πάμε τις ιδέες μας στην κοινωνία, είναι σαν να μην θέλουμε να ξέρει ότι έχει επιλογές.

Και μπορεί ένας Πρόεδρος να μην είναι τού Tik Tok. Η κοινωνία όμως είναι.

Και όταν γκρινιάζουμε ότι δεν μας «παίζουν» τα κανάλια, είναι σαν να γκρινιάζουμε που έκλεισε η παλιά εθνική που έχει διόδια, αλλά να αρνούμαστε να πάρουμε την καινούργια εθνική, που είναι τζάμπα.

Όμως το ΠΑΣΟΚ ξέρει πώς να φτάσουμε το μήνυμά μας στη βάση, σε κάθε στέλεχος, σε κάθε καφενείο, σε κάθε χώρο δουλειάς.

Το πετύχαμε στον Τομέα Επικοινωνίας, πριν από 15 χρόνια. Και με μηδέν κόστος. Κανείς δεν μας ρώτησε έκτοτε, πώς έγινε.

Τρίτον, να αλλάξουμε την οργάνωση μας.

Να αποκτήσει γερό κεφάλι και σπονδυλική στήλη. Ούτε ακέφαλη μπορεί να πηγαίνει στη μάχη. Ούτε με face control. Οι νέοι μέσα, οι παλιοί έξω. Λες και το ΠΑΣΟΚ, ήταν ποτέ υπόθεση μίας μόνο γενιάς.

Ή «οι δικοί μας» μέσα, οι άλλοι έξω.  Λες και το ΠΑΣΟΚ, είναι λέσχη φίλων.

Διότι, το κόμμα κάνει εκλογές. Αυτό τις κερδίζει ή τις χάνει. Και αυτό οφείλει να μας οργανώνει όλους.

Με ισχυρή ιεραρχία: Πρόεδρος, Γραμματέας, Όργανα.

Προς ποια κατεύθυνση; Καλή οργάνωση είναι αυτή, που κάνει την κοινωνία να νιώθει ευπρόσδεκτη.

Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι και κρίνονται από την προσφορά τους στο κόμμα.

Ξέρετε, για παράδειγμα, πόσοι εν ζωή ΠΑΣΟΚοι έχουν διεκδικήσει, έστω και μια φορά, ψήφο;

Προσπάθησα να μετρήσω και μετά από λίγο σταμάτησα. Χιλιάδες. Δεκάδες χιλιάδες.

Δήμοι, Περιφέρειες, Επιμελητήρια, Συνεταιρισμοί, Πανεπιστήμια, Συνδικαλιστικοί φορείς.

Και ξέρετε ποιο είναι το ενδιαφέρον; Όλοι πάνε (συλλογικά τουλάχιστον) καλύτερα από το ΠΑΣΟΚ.

Δεν υπάρχει, για παράδειγμα, Δήμαρχος ΠΑΣΟΚ, που να πήρε χαμηλότερο ποσοστό από το κόμμα του στην περιοχή του.

Αν βάλουμε στη δύναμή μας και παλιούς Βουλευτές, δημιουργούνται στρατιές. Από όλους αυτούς τους αιρετούς, πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια.

Με ένα, μοναδικό, στόχο: Να φέρουμε περισσότερους πολίτες στην κάλπη. Όχι να ανεβάσουμε ποσοστά διότι τα άλλα κόμματα πέφτουν.

Να ανεβάσουμε τον απόλυτο αριθμό των ψηφοφόρων που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ. Όπως κάναμε στις Ευρωεκλογές στην Α’ Αθήνας.

Πρέπει, άμεσα, να ζητήσουμε τη βοήθειά τους. Να τους κινητοποιήσουμε σε έναν κοινό αγώνα.

Τέταρτον, να αναβαθμίσουμε την ηγετική μας ομάδα.

Δηλαδή, την ομάδα που θα πείσει ότι μπορούμε να κάνουμε πράξη αυτά που υποσχόμαστε. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μια φωτογραφία.

Είναι ενεργοί πολίτες, γνώστες και παθιασμένοι, που πείθουν την κοινωνία ότι μπορεί να ακουμπήσει επάνω τους.

Και αυτοί, δεν είναι μόνο η Κοινοβουλευτική μας ομάδα. Για αυτήν είμαι περήφανος. Αλλά, είναι ακόμα πολύ μικρή για να παίξει και άμυνα στην Κυβέρνηση και επίθεση προς όφελος της κοινωνίας.

Για αυτό έχουμε το κόμμα, τα Όργανα και τους Τομείς.

Αυτοί βγαίνουν στην κοινωνία, φέρνουν ιδέες,  ανοίγουν συζητήσεις, δημιουργούν εντάσεις σε θέματα που η Κυβέρνηση δεν θέλει να συζητήσει.

Και σε εθνικό επίπεδο. Και σε τοπικό επίπεδο.

Αλλά, υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά».

Κακά τα ψέματα. Όλα αυτά απορρέουν από ένα κέντρο. Μια πηγή ενέργειας, που διατρέχει όλο το σύστημα.

Που στέλνει σήμα, δίνει κατεύθυνση, ανοίγει δρόμους. Βάζει το όραμα και εμείς δουλεύουμε θέσεις και προτάσεις.

Ένα κέντρο που διατάσσει δυνάμεις για μάχη, που βάζει τους καλύτερους μαχητές μπροστά και προστατεύει τους πιο αδύναμους.

Που θέτει κανόνες για τη λειτουργία όλων μας στη μάχη. Που εμπνέει, σε όλους, ότι μπορούν να ακουμπήσουν πάνω του, για να πάμε μπροστά. Που δίνει το παράδειγμα και αναλαμβάνει πρώτο την ευθύνη.

Ένα κέντρο, που βγαίνει μπροστά και δεν φοβάται. Αυτό το κέντρο, αυτή την ηγεσία πρέπει να την αποκτήσουμε.

Διότι, μπροστά μας έχουμε τρία δημιουργικά χρόνια.

Τρία χρόνια, στα οποία πρέπει να πάρουμε την Κυβέρνηση, για να απαλλάξουμε τον ελληνικό λαό από πολιτικές που έχουμε βάλει απέναντι και να φέρουμε στην Ελλάδα το όραμα που πιστεύουμε.

Μπορούμε να το κάνουμε; Και βέβαια μπορούμε.

Οι ψηφοφόροι περιμένουν. Μην τα ξαναλέω. Για κάθε ΠΑΣΟΚο που πάει στην κάλπη, 3 μένουν σπίτι.

Αν σκεφτούμε παραταξιακά, γίνεται ακόμα πιο εύκολο. Αλλά τρία χρόνια, είναι λίγα.

Ευτυχώς, οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ, τα στελέχη, οι φίλοι και οι ψηφοφόροι του, δεν έχουν κουραστεί να δίνουν μάχες.

Χρειάζεται όμως το κέντρο του, την σπίθα του, τον ηγέτη του. Και αυτό προϋποθέτει κάλπη αναγέννησης.

Όσο νωρίτερα και με συμμετοχή, τόσο καλύτερα»