Πολύ ξεχασιάρηδες γίναμε….

Πολύ ξεχασιάρηδες γίναμε

Γέμισαν και τοπικά οι εκκλησίες από φανουρόπιτες, πλέον το έθιμο έχει πάρει διαστάσεις, μέχρι και τα πρώτα ονόματα των Ελλήνων δίνουν συνταγές για την παρασκευή τους. Ωστόσο, μια καλή συνταγή, δεν εγγυάται και την αποτελεσματικότητα της πίτα. Το έθιμο της πίτας γίνεται παραδοσιακά από Χριστιανούς Ορθόδοξους, προσφορά για την αμαρτωλή μητέρα του Φανουρίου, ώστε να φανερώσει ο Άγιος σε κάποιον, μια δουλειά ή ένα αντικείμενο που χάθηκε ή κάποια χαμένη υπόθεση. Άρα, δεν έχει σημασία η πίτα, αλλά η προσφορά της, για να κάνει ο Άγιος το θαύμα του. Τώρα, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, οι νεοέλληνες το παρατραβάμε και το κάναμε βάιραλ, που λέμε και στα σόσιαλ. Από την άλλη, είναι πιθανόν, με τόσα ζόρια που τραβάμε, να έχουμε, κάπως, χάσει το μυαλό μας και μαζί του να χάνουμε, να ξεχνάμε πράγματα, να έχουμε γίνει ξεχασιάρηδες. Οπότε, αντί να το ψάξουμε, το χαμένο, το αναθέτουμε στον Άγιο, ο οποίος άλλη δουλειά δεν έχει, από το να ψάχνει τα χαμένα μας, τα ξεχασμένα μας. Πάντως, στο συναξάρι του Αγίου Φανουρίου, δεν υπάρχει τίποτα που να τον συνδέει με φανερώματα. Άρα η ιστορία ότι ο άγιος είχε μια αμαρτωλή μητέρα και, όταν τάξεις πίτα για τη συγχώρεση της ψυχής της, εκείνος σου φανερώνει τα απολεσθέντα αντικείμενα είναι μάλλον λαϊκός θρύλος που δεν στηρίζεται σε στοιχεία. Αυτά όμως τα λένε οι άθεοι, μην τα πιστεύουμε κιόλας. Να, στον Ποπολάρο, του φανερώθηκε την περασμένη Τρίτη, ένα εκατόευρω που είχε ξεχάσει στην τσέπη παντελονιού του.  Και χωρίς να έχει κάνει φανουρόπιτα. Απλά, έβαλε το χέρι στην τσέπη του.

Επανέρχεται η …σοβαρή ενημέρωση

Η αλήθεια είναι πως μας είχε λείψει, οι θερινοί αντικαταστάτες προσπάθησαν πολύ, αλλά τι να σου κάνουν μπροστά στους επαγγελματίες του είδους. Με φόρα, λοιπόν, επανέρχεται η …σοβαρή ενημέρωση στα κανάλια της επαρχίας της Αθήνας ιδιοκτησίας κοτζαμπάσηδων. Και μαζί της, επανέρχεται και η ρητορική του κατακεραυνόματος κάθε σεξιστικής παρουσίας στην ελληνική κοινωνία. Μόνο που τα ίδια τα πρωινάδικα, ακόμη και οι δήθεν ενημερωτικές εκπομπές, δήθεν σοβαρών δημοσιογράφων, βρίθουν σεξισμού και παρενόχλησης. Από τα ρούχα που φορούν οι παρουσιαστές, κυρίως οι παρουσιάστριες, λες και μόλις επέστρεψαν από σκυλάδικο, αλλά και οι συχνές αναφορές για το τι φορά η μια ή η άλλη συνεργάτης, ακόμη και τα βίντεο με άσματα ή από παραλίες. Αυτά όμως δεν ενοχλούν τους ίδιους, πλακίτσα κάνουν με τον σεξισμό που τους διακρίνει και τους χαρακτηρίζει. Άλλωστε, το ΕΣΡ που θα έπρεπε να ενδιαφερθεί, είναι σε μόνιμες διακοπές. Όσο για τους τηλεαστέρες που θα γεμίσουν και πάλι τις τηλεοπτικές οθόνες, να είστε βέβαιοι πως σε οποιοδήποτε τηλεοπτικό σταθμό, οποιασδήποτε χώρες, το πολύ ως το κυλικείο να κατάφερναν να φτάσουν.

Να κάνουμε ρελάνς με κομπίνα

Άλλοι διαμαρτύρονται γιατί δεν τις βλέπουν συχνά να κάνουν κάποιο έργο και άλλοι τις βλέπουν και στα πανηγύρια. Ο λόγος για τις μπουλντόζες με τις οποίες, πλέον, κάνουν θριαμβευτική είσοδο οι καλλιτέχνες σε πανηγύρια ανά την Ελλάδα. Με μπουλντόζα κάνει είσοδο ο/η αοιδός, με την μπουλντόζα μεταφέρονται και τα λουλούδια που τον ραίνουν. Στα μέρη μας δεν τις είδαμε φέτος σε κάποιο πανήγυρι, αλλά για του χρόνου να το έχουμε κατά νου. Και να κάνουμε ρελάνς, δίνοντας παραδοσιακό πολιτισμικό χαρακτήρα στα πανηγύρια μας, με την εμφάνιση των καλλιτεχνών πάνω σε κομπίνα, βαμβακοσυλλεκτική μηχανή. Και αντί για άνθη να τους ραίνουμε με βαμβάκι. Τι πιο πολύτιμο, λευκό χρυσό δεν το λέμε…

Αριστεροί με το σύνδρομο της Στοκχόλμης

Τώρα που γράφεται το σχόλιο είναι Τρίτη, οπότε από Πέμπτη που θα το διαβάζετε, μπορεί να υπάρχει Σύριζα, όπως το γνωρίζουμε, μπορεί και όχι. Μπορεί ο Κασσελάκης να τους δώσει τους αριστερογέννητους μια μούντζα και να κάνει νέο κόμμα, μπορεί και όχι. Πάντως, αν όχι τώρα, στο συνέδριο που κόμματος 4 Οκτωβρίου με 6 Οκτωβρίου, θα καθαρίσουν όλα, για πρόεδρο, για πολιτική φυσιογνωμία, για όλα. Αν και το συνέδριο είναι, αλλά κανείς δεν μιλά για αυτό το καταστατικό. Όπως κανείς από τους διαφωνούντες, δεν εκφράζει πολιτικό λόγο διαφωνίας. Και τότε γιατί φωνασκούν; Να ένας λόγος που δεν έχει ακόμη ειπωθεί. Ο Σύριζα όπως τον γνώρισε ο Ποπολάρος στους ούτε 10 μήνες ως μέλος: «Το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο όμηροι εκφράζουν συμπάθεια και συμπόνοια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους, μερικές φορές σε σημείο που να υπερασπίζονται και ταυτίζονται με τους απαγωγείς.» Όπου όμηροι να βάλουμε …αριστεροί (μια ελίτ νομεκλατούρα) και όπου απαγωγείς, κοτζαμπάσηδες και πολυεθνικές. Το δε άλλο ανυπέρβλητο κόμπλεξ τους, ότι ο Στέφανος είναι gay. Στο καλό να πάνε οι νέοι αποστάτες.

Άστε την θέση, τα λεφτά που πήγαν;

Εντάξει, είναι τώρα θέμα συζήτησης αν είμαστε τελευταίοι στην ΕΕ σε εισόδημα (προτελευταίοι είμαστε), ή στον πάτο από πλευράς καταναλωτικής δύναμης (που είμαστε); Αν θέλει κάποιος να α διαπιστώσει τα παραπάνω, ας κάνει μια βόλτα στους συνοριακούς σταθμούς Νυμφαίας, στο τριεθνές του Έβρου, στους Κήπους, στον Προμαχώνα, στους Ευζώνους, ακόμη και στην Κρυσταλοπηγή και να ρωτήσει τους αυθημερόν …τουρίστες. Ακούστε, πήραμε 440 σχεδόν δισεκατομμύρια ευρώ από την ένταξη μας στην ΕΕ μέχρι σήμερα, να βάλουμε και άλλα 100 δις της δικής μας συμμετοχής, φτάνουμε τα 550 δις ευρώ. Πού να πήγαν όλα αυτά τα λεφτά και καταλήξαμε ο τελευταίος τροχός της άμαξας της ΕΕ; Πως μας ξεπέρασαν τα ανατολικά κράτη της πρώην ΕΣΣΔ, αν και μπήκαν στην ΕΕ, 20 χρόνια μετά από μας. Και άλλα κράτη χρεωκόπησαν, αλλά ανέκαμψαν γρήγορα, εμείς γιατί είμαστε σε καθεστώς χρεωκοπίας διαρκείας; Που να πήγαν 550 δις ευρώ;