Πώς οι αρχαίοι Φοίνικες ήταν τελικά…. αρχαίοι Έλληνες εξ Άργους..!

-Οι ΦΟΙΝΙΚΕΣ, όπως αναφέρονται, ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΠΟΤΕ, είναι ένα απλό… επαγγελματικό ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙ… Οι αρχαίοι Έλληνες Φοίνικες, ήταν εξ Άργους…

-Το εφεύρημα των «Φοινίκων», με μια επιγραφή που, όπως πάντα, κανείς δεν μπορεί να διαβάσει ή μεταφράσει…

Του Γιώργου Λεκάκη

Ας πάμε με την σειρά και ας απαριθμήσουμε τα γεγονότα, όπως πρέπει πάντα να κάνει κανείς (στην πολιτιστική δικτατορία, που κυριαρχεί) – όπως συμβαίνει δυστυχώς και στις αρχαίες ελληνικές αποικίες, στην Αφρική, την Ιβηρική, την Ιταλία, την Γαλλία, τον Πόντο, την Σαρδώ > Σαρδηνία, κ.α.

Γραφή: Λένε πως την είχαν εφεύρει… Αλλά κανείς δεν ξέρει πώς να την… μεταφράσει!

Γλώσσα: κανείς δεν γνωρίζει την… φοινικική γλώσσα, ένα πραγματικό μυστήριο.

Περίεργο δεν είναι;

Η μόνη «μετάφραση», που πραγματοποιήθηκε είναι η περίφημη «Στήλη της Νόρας»[1], η οποία έχει τόσες πολλές… μεταφράσεις, που έχουν αποδείξει ότι, ουσιαστικά κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα γι’ αυτήν την… γλώσσα.

Όνομα: Πώς ονομάζονταν οι Φοίνικες; Δηλαδή ο λαός; Κανείς δεν ξέρει… Και αυτό είναι και πάλι κάτι παράλογο. Διότι η λέξις Φοίνικες είναι ελληνική…

Κείμενα, ποιήματα, γραφές, αναφορές, τίποτα απολύτως… Τίποτα δεν μας έχει φτάσει ως τις μέρες μας γι’ αυτούς…

Οι μόνες ιστορικές μαρτυρίες που γράφτηκαν, πολύ – πολύ καιρό μετά την άνθηση αυτού του υποτιθέμενου πολιτισμού, με το όνομα «Φοίνικες». Μα αυτό είναι ένα… είδος κάτι σαν παρατσούκλι, που αναφέρεται στο μωβ-κόκκινο χρώμα… Σαν να λέμε οι Κόκκινοι, οι Μωβ, οι Πορφυροί, οι Λιλά…Πολύ λίγο για έναν υποτιθέμενο πολιτισμό. Είναι δηλωτικό επαγγέλματος, σαν να λέμε Ζωγράφοι, Τσαγκάρηδες, Ναύτες, Υλοτόμοι… Φοίνικες ήταν όσοι κατεργάζονταν και εμπορεύονταν την φοινίκη, την πορφύρα, δηλαδή όλοι οι έμποροι…

Εν ολίγοις, αυτοί οι Φοίνικες οι εφευρέτες(!), οι αποικιστές(!), οι επιστήμονες(!), οι παντογνώστες(!) και οι παντοδύναμοι(!), οι ευρετες της υπεράκτιας ναυσιπλοΐας(!) και άλλες τέτοιες ανοησίες, δεν άφησαν καμμιά… γραπτή μαρτυρία από μόνοι τους!!! Ούτε ένα ποιηματάκι!!! Ας μην κάνουμε λόγο για επιστημονικά συγγράμματα, έπη ή θεατρικά έργα…

Και ποιους «επιστήμονες» άφησαν αυτοί οι «Φοίνικες» για τους οποίους μιλάει σήμερα όλος ο κόσμος; Κανέναν… Ποιον συγγραφέα, ηγέτη, στρατάρχη, εφευρέτη; Κανέναν…

Τα πάντα γι’ αυτούς «αναφέρονται» ειδικώς και μόνον από τους Έλληνες…

Κοινωνική οργάνωση; Άγνωστος! Μόνο μερικές πόλεις-κράτη… Με πολύ «ασαφείς» εδαφικές περιοχές κατοίκησης ή κτήσης.

Έχει κανείς την ξεκάθαρη αίσθηση ότι «εφευρέθηκαν» απλώς για να δικαιολογήσουν ένα είδος… αποικισμού στην Δύση, που όμως… δεν υπάρχει!

Αναλύοντάς τον, δεν είναι καν ένας πραγματικός αποικισμός, αλλά ένα είδος επέκτασης «εμπορικής στέγασης», εμπορικών δραστηριοτήτων… σαν να λέμε ίδρυση αντιπροσωπειών…

Φυσικά, αν κάποιος ήξερε πώς να μεταφράζει την προκλασσική ελληνική γλώσσα και τις διαλέκτους της (δηλ. την μινωική, την δωρική, την ευβοϊκή, την αρχαία σαρδηνιακή, την ετρουσκική και πολλές άλλες γλώσσες), που είναι ακόμη αντικείμενα ερευνών και – πού θα πάει – θα αποκαλύψουν τα μυστικά τους, γιατί αυτοί – σε αντίθεση με τους «Φοίνικες» έχουν αφήσει πολλά γραπτά τεκμήρια, και συνεχώς ανακαλύπτονται νέα, θα καταλάβαινε πολύ περισσότερα….

Το ΦΟΙΝΙΚΕΣ / PHENICI είναι… ψευδώνυμο! Όχι το όνομα μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας, φυλής, έθνους, λαού… Ακριβώς όπως οι νουραγοί / “nuraghi” για την Σαρδηνία, ένας άλλος όρος που επινοήθηκε, δεδομένου ότι οι αρχαίοι Σαρδηνοί δεν αυτοαποκαλούνταν έτσι… Επομένως πρέπει να ονομάζονται Αρχαίοι Σαρδηνοί, όρος που μισούν οι πιο φανατικοί φοινικιστές.

Ακριβώς όπως οι «Ινδοευρωπαίοι»…

Ακριβώς όπως οι «Λαοί της Θάλασσας»…

Και άλλα πολλά τέτοια άνευ τεκμηρίων «επιστημονικά» εφευρήματα… που εξυπηρετούν άλλους σκοπούς, πάντως όχι εθνολογικούς, ιστορικούς, επιστημονικούς, λαογραφικούς, κοινωνιολογικούς…

Τι ήταν στην πραγματικότητα οι λεγόμενοι «Φοίνικες»; Ποια εθνοτική ομάδα ή ομάδες ήταν; Την αλήθεια μόνον οι Έλληνες την εγνώριζαν:

Ακόλουθοι του Φοίνικος, του γιου του Αγήνορος, ο οποίος καταγόταν από τους πρώτους βασιλείς του Άργους[2], κατά μίαν εκδοχή, υιός του Φορωνέως[3], του πρώτου ανθρώπου επί Γης, και ο οποίος είχε εγκατασταθεί στην περιοχή αυτή της Μέσης Ανατολής, και έγινε ο βασιλιάς της Τύρου(*)[4] ή/και της Σιδώνος.

Όλα αυτά συμβαίνουν στα πολύ παλαιά προκατακλυσμικά χρόνια, και τα βλέπει να συνεχίζονται να θρυλούνται και κατά την επίσκεψη του Ηροδότου στην Τύρο(*) (450 π.Χ.) όπου μαθαίνει πως ένας Αγήνωρ εβασίλευε εκεί 1.600 – 1.000 χρόνια πριν, δηλ. πριν το 2000 π.Χ. και μάλιστα συγκεκριμένα εβασίλεψε στην πόλη αυτή για 63 χρόνια… Από αυτό και μόνο εξάγουμε το συμπέρασμα πως το όνομα Αγήνωρ έγινε πολιτικό αξίωμα στην περιοχή![5]

Άλλωστε και η λέξις ἀγήνωρ (δωρ. αγάνωρ < ἄγαν + ἀνήρ), είναι αρχαιοτάτη ελληνική λέξις, και σημαίνει αυτός που άγει[6] άνδρες, ανδρείος, θαρραλέος, ηρωικός, αλλά και ισχυρογνώμων, και υπεροπτικός, και η οποία απαντάται από τον Όμηρο[7] ακόμη…

Ο Τζέτζης λέει ότι υπήρχαν δύο με το όνομα Αγήνωρ:

        – ο Α΄, ο αδελφός του Βήλου (> Βέλου, Βάλου, Βάαλ, κλπ),

και

        – ο Β΄, υιός του Βήλου, άρα θείος του Αγήνορος Α΄.[8]

Ο Αγήνωρ Α΄ ήταν υιός του θεού Ποσειδώνος[9] και της νύμφης Λιβύας / Λιβύης (κόρη του Έλληνος βασιλιά της Αιγύπτου Επάφου[10]), δίδυμος αδελφός του Βήλου[11], αδελφός του Ενυαλίου, του Αιγύπτου, του Δαναού, του Φοίνικος, του Νίνου, του Κηφέα και γαμπρός της ανιψιάς του Ανδρομέδας.[12]

Ήταν νυμφεμένος με την Τηλεφάσσα, η οποία του γέννησε τον Κάδμο, τον Φοίνικα και τον Κίλικα[13] και μια κόρη, την Ευρώπη, αλλά είχε γιό και τον Φινέα και τον Θάσο τον Δωρυκλο[14], τον Προίτο, τον Πυγμαλίωνα, τον Σύρο – ο οποίος ονομάτισε την Συρία[15] – και δυο κόρες την Ειδοθέα και την Ταϋγέτη[16]. Άλλες γυναίκες του:

        – η Αργιόπη (κόρη του ποτάμιου θεού Νείλου)[17],

        – η Αντιόπη,

         – η Τυρώ,

και

       – η Δαμνώ[18].

Όταν η θυγατέρα του, Ευρώπη, απήχθη από τον λευκό ταυρο Δία, ο Αγήνωρ έστειλε τους υιούς του σε αποστολή αναζήτησή της: Να την αναζητήσουν, και τους απαγόρευσε να επιστρέψουν χωρίς την αδελφή τους. Η Ευρώπη δεν ευρέθη ποτέ. Την πριγκηποπούλα είχαν κρύψει καλά οι Κρήτες, στην Γόρτυνα… Έτσι οι Αγηνορίδες[19] Έλληνες διασκορπίσθηκαν σε όλην την Ανατολική Μεσόγειο:

        – ο Κάδμος έγινε ο ιδρυτής της Θήβας.

        – ο υιός της Ευρώπης, Μίνωας, βασιλιάς της Κρήτης,

        – ο Φινέας βασιλιάς της Θράκης,

        – ο Κίλιξ και ο Φοίνιξ – επώνυμοι της Κιλικίας και της Φοινίκης, αντίστοιχα, ενώ ο Φοίνιξ κατοίκησε στην Καρχηδόνα,

και

        – ο Θάσος – επώνυμος του νησιού στο βόρειο το Αιγαίο…

Έτσι ο Αργείτης Αγηνωρ τιμητικώς εθεωρείτο γενάρχης των βασιλέων των Θηβών και της Κρήτης, «βασιλιάς της Θράκης», κλπ. Αποικία της Τύρου(*) ήταν και η Χαλκηδών (> Καρχηδόνα), γι’ αυτό και ελέγετο «πόλη του Αγήνορος»[20]. Η γενεαλογία της θρυλικής ιδρυτού της Καρχηδόνος, Διδούς, ανάγεται επίσης σε αυτόν τον Αργείο ήρωα…

Μήπως αυτή η αποστολή των πολλών Ελλήνων ηρώων και πριγκήπων με το όνομα Φοίνικας και η περίφημη αποστολή τους να «πορευτούν»[21] για την τιμή της οικογενείας είναι η… «εξάπλωση των Φοινίκων», χωρίς να ελέγχονται όλα τα προηγούμενα; Η «έξοδος των φοινικικών οικογενειών» έγινε από τον σημερινό Λίβανο (= Λεύκανος, λευκός, από τα λευκά όρη των κορυφών του ομωνύμου όρους)… Ο μύθος μας αφηγείται αυτήν την ιστορία με την γνωστή «Αρπαγή της Ευρώπης»…

Μόλις τον 19ο αιώνα μ.Χ., το όνομα Αγήνωρ ειπώθηκε ότι είναι… σημιτικής προέλευσης… Όλα ξεκίνησαν από τον Γερμανό “φιλόλογο” Ph. K. Buttmann, ο οποίος είπε αυθαιρέτως… ότι το… «γνήσιο» (το φοινικικό) όνομα του Αγήνορος ήταν… Χνας / Chnas ή Khna, που ήταν το ίδιο με την Χαναάν, στα βιβλία του Μωυσή… Και εδραιώθηκε η… φαντασιακή υπόθεση! Προηγουμένως, ένας άλλος, ο Ρούφος / Quintus Curtius Rufus[22] φαντασιώθηκε ότι ο Αγήνωρ εφηύρε το λεγόμενο «φοινικικό» αλφάβητο[23], το οποίο αργότερα εδίδαξε ο Κάδμος στους Έλληνες και έγινε το θεμέλιο του δικού τους συστήματος γραφής – θεωρία που έχει απορρίψει τεκμωριωμένα ο καθηγητής κ. Αντ. Α. Αντωνάκος στο βιβλίο του «Το ελληνικό αλφάβητο».

Μέχρι να μάθουμε την απάντηση, είναι ξεκάθαρο ότι οι «Φοίνικες», όπως και οι «Nuragic», δεν υπάρχουν…

Όταν αποφασίσουν να ρωτήσουν κάποιον που ξέρει πώς να αποδώσει τις παναρχαίες (γραμμικές) γραφές, τα ιερογλυφικά, τα αλφάβητα και κείμενα των πρωτοΕλλήνων (της Σαρδηνίας, κ.ά.), θα έχουν την απάντηση. Και ο καιρός αυτός δεν αργεί…

Μέχρι τότε είναι καλύτερο οι φοινικιστές να παψουν να λένε πολλά-πολλά… Εκτίθενται…

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Απολλόδ. 3/1.1, 2/1.4 και 1/9.21. Παυσ. 5/25.12. Σχόλ. Ευρ. Φοίν. 7, 217, Σχόλ. Απολ. Ρ. σελ 140 [2.178] και σελ. 252 [3.1186]. Στέφ. Βυζ. Ευστ. Σχόλ. Διον. Περ. 195, 899. Νόνν. 3.297.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Ευρέθη το 1773 από τον G. Hintz, καθηγητή της Αγίας Γραφής και των Εβραϊκών (και Ανατολικών γλωσσών) στο Πανεπιστήμιο της Κάλιαρι. Ήταν ενσωματωμένη σε έναν τοίχο οικοδομής, που ανήκει στο τάγμα Mercedarian, κοντά στην αψίδα της εκκλησίας Sant’Efisio στον Πόρο (νυν Πούλα) νότιας Σαρδηνίας, στην αρχαία πόλη Νόρα.

Εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο του Κάλιαρι. Λέγεται ότι αποκαλύπτει την πρώτη φοινικική γραφή, που ενετοπίσθη ποτέ δυτικά της Τύρου(*): Αρχικώς είπαν ότι η χρονολόγησή της ποικίλλει μεταξύ του 9ου και του 8ου αιώνα π.Χ. Αργότερα, η νεκρόπολη τάφων (λέγεται παραφρασμένα ελληνικά… τοφετ), όπου ευρέθη χρονολογήθηκε στα τέλη του 7ου αι   ώνα και στο α΄ μισό του 6ου αιώνα π.Χ. οπότε και η στήλη…

– βλ. Corpus Inscriptionum Semiticarum (αρ. CIS I,144) και Kanaanäische und Aramäische Inschriften (αρ. KAI 46).

[2] Με αυτό το όνομα υπάρχει επίσης μια σειρά από μυθολογικούς ήρωες των Ελλήνων, στην Αρκαδία [όπου επίσης υπάρχει αρχαία πόλις Τύρος(*)], την Αχαΐα, την Αιτωλία, την Τροία, την Ζάκυνθο, κ.α.

[3] Βλ. Σχόλ. Ι.λ. Γ,75b.

[4] Το ανάκτορό του στην Τύρο(*) αναφέρεται από τον Νόννο τον Πανοπολίτη. Η γενιά του Έλληνα εξ Άργους Αγήνορος έμεινε για πολλά χρόνια στην Τύρο(*). Ένας ιατρός με το όνομα Αγηνορίδης από την Τύρο(*), τον οποίο ετιμούσαν και κατά τα ιστορικά χρόνια αναφέρεται από τον Πλούταρχο («Ηθ.» 647Α).

[5] Όπως στην Κρήτη ο Μίνως, στην Αίγυπτο ο Φαραώ, κλπ.

[6] Εξ ου και η «τουρκική» λέξις / αξίωμα «αγάς».

[7] Αποδίδεται σε λέοντα, στον Αχιλλέα (Ομ. Ι.699), στους μνηστήρες («Οδ. α,106, 144), τους Τιτάνες (Ησ. «Θεογ.», 641, «Έργ. καὶ Ημ.»,7), σε αρχηγούς ή ηγεμόνες στρατού (Αισχύλ. Θ.124), σε ζωα και πράγματα (Πινδ.), σε ίππους (= μεγαλοπρεπής, λαμπρός – Ὀ. 9.35), στον πλούτο (Π.10.27), κλπ.

[8] βλ. και Ψευδο-Υγίνος.

[9] Κατ’ άλλους ήταν υιός του Βήλου. Και ο σχολιαστής τραγωδίας του Ευριπίδη καλεί την κόρη του Βήλου Αντιόπη.

[10] Ήταν υγιός του Διός από την Ιώ.

[11] βασίλεψε στην Αίγυπτο.

[12] Ο αρραβωνιαστικός της Ανδρομέδας, τον οποίο απολίθωσε ο Περσεύς, ελέγετο επίσης Αγήνωρ – βλ. Υγίνος «Μύθ.», 64.2.

[13] Κατ’ άλλους μάνα τους ήταν η Τυρώ – βλ. Ιωάννη της Αντιόχειας.

[14] Βλ. Φερεκύδη Αθηναίο.

[15] Βλ. Ψευδο-Απολλόδωρος.

[16] Προφανώς άλλη από την Πλειάδα και μητέρα του Λακεδαίμονος από τον Δία.

[17] Βλ. Ψευδο-Υγίνος.

[18] κόρη του Βήλου, που του γέννησε έναν γιο, επίσης με το όνομα Φοίνικας και δύο κόρες, την Ισαία (> εξ ης το τοπικό όνομα Ησαΐας) και την Μελία, οι οποίες νυμφεύτηκαν τον Αίγυπτο και τον Δαναό, αντίστοιχα.

[19] Βλ. Απολ. Ρ. 2.178 και Σχόλ. σελ. 140.

[20] Βλ. Βιργίλιος.

[21] Θυμηθείτε το κατοπινό «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ.28,19).

[22] Ρωμαίος ιστορικός από τον οποίο λείπουν μεγάλα κομμάτια από το έργο του. Το «Editio Princeps», είναι η πρώτη έντυπη έκδοση, και εδημοσιεύθη το 1470 / 1471 στην Βενετία από τον Vindelinus Spirensis. Οι μελετητές του, Yardley και Heckel λένε ότι «τα στοιχεία για τις πηγές του Curtius είναι απογοητευτικά»!

– ΠΗΓΕΣ: Yardley J. C. «Curtius Rufus, Histories of Alexander the Great, Book 10», Clarendon Ancient History Series, εισαγωγή και σχόλια J. E. Atkinson, εκδ. Oxford University Press, Οξφόρδη και Ν. Υόρκη, 2009.

Heckel W. (επιμ.) «Quintus Curtius Rufus: The History of Alexander», 1984. Και Penguin Classics, μτφρ. J. C. Yardley, εκδ. Penguin Books, Λονδίνο, 2004.

[23] Τα φοινικικά συμβολοσύμφωνα (και όχι αλφάβητο) λέγεται ότι αποκρυπτογραφήθηκαν μόλις το 1758, από τον J.-J. Barthélemy.

Με πηγές από: amfipolinews.gr , Sardegna, l‘isola di Atlantide. Γ. Λεκάκης «Ελληνικη Μυθολογία». Γ. Λεκάκης «Λεξικο των παραδοσεων των λαών του κοσμου»- ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ