Θεσσαλονίκη: Για 8η χρονιά η Εθελοντική Διακονία μοίρασε πασχαλινό γεύμα αγάπης σε κάθε άστεγο
Ένα τραπεζάκι, πλήθος από σακούλες με λαμπάδες και τρόφιμα όπως τσουρέκια, μπανάνες, γλυκά, κόκκινα αυγά, ό,τι χρειάζεται και ό,τι απαιτείται για ένα τέλειο πασχαλινό τραπέζι. Την ίδια ώρα πλήθος εθελοντών έτοιμοι να κάνουν αυτό που γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλον. Κάθε χρόνο με την ίδια συγκίνηση και ταυτόχρονα με μεγαλύτερη αυταπάρνηση. Να μοιράσουν ένα πασχαλινό γεύμα αγάπης σε κάθε άστεγο της Θεσσαλονίκης.
«Πέντε – πέντε παιδιά για να υπάρχει μια σχετική ησυχία» φώναξε η Κυριακή Φράγκου και μια – μία οι φιγούρες που περιμέναν υπομονετικά, πέρασαν από τον πάγκο με τα καλούδια.
«Αλέκα, έλα και εσύ, Παναγιώτη, Σπύρο» η Κυριακή Φράγκου τους ξέρει πια με τα μικρά τους ονόματα, όμως κάθε φορά το «ευχαριστώ» που έρχεται από τα χείλη τους είναι και μεγαλύτερο. Όχι, μόνο για το γεύμα που αποτελεί πολύτιμο «δώρο» για κάθε άνθρωπο που δεν μπορεί να το εξασφαλίσει, αλλά γιατί πάντα, είναι δίπλα τους.
Στις γιορτές. Εθνικές, Χριστούγεννα, Πάσχα, όταν η πόλη αδειάζει. Τις παγωμένες νύχτες του χειμώνα, όταν η Θεσσαλονίκη κλείνεται στο καβούκι της για να προστατευτεί από την υγρασία που σου τρυπά το κόκκαλο, τις βροχερές όταν κάποιοι απολαμβάνουν τη ζεστασιά και τη θαλπωρή του σπιτιού τους, τις «καυτές» ημέρες του καλοκαιριού, όταν ψάχνεις με αγωνία να βρεις ένα μέρος να δροσιστείς, κάθε βδομάδα. Οι παραδόσεις γευμάτων, δεν σταμάτησαν ποτέ.
«Κάθε μέρα για να πάω στη δουλειά περνάω από εδώ, από την Καμάρα. Βοηθάω εδώ και λίγα χρόνια την Εθελοντική Διακονία Αστέγων, μα όταν δεν μοιράζω το γεύμα και βλέπω το πλήθος των ανθρώπων που διαρκώς αυξάνεται σκέφτομαι: Άραγε έχουμε 2023 ή μήπως 1923; Η Κυριακή (σ.σ. Φράγκου) τους ξέρει πια με τα μικρά τους ονόματα. Και εκείνοι την λατρεύουν. Τώρα είμαστε εδώ, σε λίγο θα κατεβούμε στην πλατεία Τσιρογιάννη για να φτάσουμε μέχρι την Πολυτεχνείου. Στο ενδιάμεσο, όποιον άνθρωπο βρίσκουμε, τους προσφέρουμε ένα γεύμα, αλλά εμείς λαμβάνουμε το πιο πολύτιμο πράγμα που υπάρχει. Την αγάπη» μας λέει ένας από τους εθελοντές, που στέκεται πάντα δίπλα στην προσπάθεια της κας Φράγκου και της Εθελοντικής Διακονίας Αστέγων.
«Είναι η 8η συνεχόμενη χρονιά και δεν θα σταματήσουμε ποτέ. Πάντα θα προσφέρουμε ό,τι μπορούμε, εμείς και οι άνθρωποι που στηρίζουν την προσπάθειά μας. Θα είμαστε εδώ όποτε μας χρειάζονται για να μη λείψει ποτέ τίποτα από κανέναν άνθρωπο», τονίζει από την πλευρά της η Κυριακή Φράγκου.
«Είμαστε πια μια παρέα όλοι μαζί, για να ανταπεξέλθουμε στον δύσκολο αγώνα της ζωής» λέει και ο Σπύρος, εθελοντής επίσης στην ΕΔΑ.
Την ίδια ώρα, ο πάγκος με τα τρόφιμα, σιγά σιγά αδειάζει. Λίγοι θα φανέ στην Καμάρα μόλις παραλάβουν το γεύμα τους. Ο καθένας θα αποσυρθεί στον δικό του χώρο, για να γευματίσει. Όπου αισθάνεται οικεία, όπου αισθάνεται το “σπίτι” του.