Τι θα το κάνουμε το νοσοκομείο;

Τι θα το κάνουμε το νοσοκομείο;

Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) προσκαλεί το κοινό σε μια ανοιχτή συνάντηση για την πρόοδο του νέου Γενικού Νοσοκομείου Κομοτηνής την 1η Νοεμβρίου και καλά κάνει. Εμείς από την πλευρά μας, θα πρέπει να έχουμε ένα σχέδιο για το τι θα γίνει με το υπάρχον νοσοκομείο, καθώς αν τα πάντα μεταφερθούν στο νέο νοσοκομείο θα μείνει σκέτο το κτήριο. Ωστόσο, αν το νέο νοσοκομείο είναι «με το κλειδί στο χέρι», μάλλον μόνο το προσωπικό θα μεταφερθεί εκεί. Τι θα γίνει με το ιατρικό υλικό, εξοπλισμό και τον ξενοδοχειακό εξοπλισμό που μείνει στο κτήριο; Θα το αφήσουμε να σαπίσει, θα το πουλήσουμε, θα το πάμε αλλού να καλυφθούν ανάγκες; Αν, το λέμε ξανά, έτσι γίνουν τα πράγματα, θα είναι μια μεγάλη ευκαιρία να δημιουργηθούν ιατρικές δομές εκεί που δεν υπάρχουν ή και ενισχυθούν υπάρχοντες, αφού βέβαια, βρεθεί και το απαραίτητο προσωπικό. Αυτό, είναι ένα εγχείρημα που δεν έχει γίνει ξανά και δεν έχουμε εμπειρία πως μπορεί να υλοποιηθεί. Επιπλέον, τι θα γίνει με το κτήριο του νοσοκομείου, θα κατεδαφιστεί, θα αξιοποιηθεί και πως, τι θα γίνει με τον περιβάλλοντα χώρο που είναι τεράστιος. Το ΙΣΝ, ας κάνει την ενημέρωση, εμείς από την πλευρά μας, ας αρχίσουμε από σήμερα να συζητάμε για την επόμενη ημέρα του υπάρχοντος νοσοκομείου.

Με 10 ευρώ η ψήφος θα τους έμενε το κόμμα

Το 2015, εκατοντάδες χιλιάδες που δεν ανήκαν στον Σύριζα πήγαν και έκαναν υπουργούς αυτούς στα δεξιά της φωτογραφίας. Δεν ζήτησαν οφίτσια, δεν τους ζητούσαν λογοδοσία, δεν τους χλεύαζαν, ούτε ανακατεύτηκαν στις τοπικές τους οργανώσεις, όσο ήταν στην εξουσία, απλά παρακολουθούσαν την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς. Το 2019 πήγαν στις κάλπες λιγότεροι και ακόμη λιγότεροι φέτος, με αποτέλεσμα ένα εκλογικό πατατράκ. Οι πολιτικοί ογκόλιθοι αφού απαλλάχτηκαν από τον Τσίπρα, είπαν να κάνουν, μεταξύ τους, εκλογές, να βγάλουν νέο αρχηγό. Και τότε, αυτός στα αριστερά της φωτογραφίας, απλό μέλος και σε μη εκλόγιμη θέση στο Επικρατείας, με ένα μήνα αγώνα και με την ψήφο 40 χιλιάδων και πλέον από τους ψηφοφόρους του 2015, τον ψήφισαν και παλιά μέλη, έγινε ο νέος πρόεδρος. Το κονκλάβιο του Σύριζα ξεβολεύτηκε, …δημοκρατικά δεν αναγνωρίζει το νέο πρόεδρο θέλει να τον ρίξει και τον ονομάζει πρόεδρο των δυο ευρώ. Συντρόφισσες και σύντροφοι, αν το βάζατε στα 10 ευρώ το ποσόν για εγγραφή και ψήφο, θα σας έμενε το κόμμα, καθότι πολλοί δεν τα είχαν να τα δώσουν, δεν τους περισσεύουν. Τόσο μακριά είναι οι δήθεν αριστεροί από την κοινωνία και τις πραγματικές της ανάγκες. Ας πάνε να δουλέψουν στον ιδιωτικό τομέα, να καταλάβουν την αξία των 10 ευρώ. Αρκετά βολεύτηκαν με τις αμπελοφιλοσοφίες τους και από κομματικό και κρατικό χρήμα. Δεν είναι πως ντε και καλά, για αυτούς, η Αριστερά δεν πάει για κυβέρνηση, είναι πως οι ίδιοι δεν μπορούν χωρίς εξουσία, έστω και κατ΄ επίφαση.

Πολιτική δυο παιδιών για το δημογραφικό

Μπα, άρχισαν οι πολιτικές συζητήσεις για το δημογραφικό και την υπογεννητικότητά που σωστά χαρακτηρίζονται το νούμερο ένα πρόβλημα της χώρας. Μόνο που δεν φαίνεται να χαράσσεται σοβαρή πολιτική, παρά μόνο ένα αναμάσημα των υπαρχόντων μέτρων. Για τον Ποπολάρο, πρέπει να αποφασιστεί πολιτική δυο παιδιών ανά ζευγάρι. Όποιος θέλει να πάει σε περισσότερα ας το κάνει. Ωστόσο, για το πρώτο παιδί να δίνεται ένα 500άρι. Θα είναι κίνητρο οικονομικό και για δεύτερο, για το οποίο ας προστίθενται άλλα 200 ευρώ. Οι κυβερνώντες δεν καταλαβαίνουν πως με την ακρίβεια που υπάρχει, το ένα παιδί σημαίνει έξοδα τουλάχιστον 200 ευρώ επιπλέον για ένα ζευγάρι, χωρίς να υπολογίσουμε ρουχισμό και μην ξεχνάμε το επιπλέον ρεύμα ή και καύσιμο για θέρμανση, την επιπλέον κατανάλωση νερού κα. Κάπως να κοπούν οι απευθείας αναθέσεις έργων και οι πολιτικές προσλήψεις που είναι και αχρείαστες, θα βρεθούν τα χρήματα. Μόνο που μια τέτοια πολιτική χρειάζεται χρόνο για να αποδώσει, τουλάχιστον μια τριακονταετία. Γεγονός άγνωστο για την χώρα μας που δεν σχεδιάζει ούτε για ένα χρόνο.

Ο …ναζιάρικος τηλεοπτικός λόγος

Εντωμεταξύ, έχετε παρακολουθήσει το νέο τηλεοπτικό βίτσιο να σέρνουν οι παρουσιαστές τον λόγο τους στην τελευταία συλλαβή, ναζιάρικα και παιχνιδιάρικα; είναι άλλη μια ελληνική τηλεοπτική καινοτομία, η οποία μετατρέπει τον τηλεοπτικό λόγο σε αστείο ή και σαχλό, ιδίως όταν πρόκειται για ενημερωτικές εκπομπές και δελτία ειδήσεων. Σε άλλη χώρα θα το είχαν κόψει μαχαίρι οι υπεύθυνοι, τηλεσκηνοθέτες και αρχισυντάκτες. Στην ελληνική τηλεόραση φαίνεται να το προωθούν. Άλλωστε, ότι είναι σαχλό, κερδίζει έδαφος στην ελληνική τιβί. Δείτε τι παίζει τα πρωινά και τα μεσημεριανά. Και όταν φτάσουμε στις βραδινές παραγωγές, τα δήθεν σοβαρά σήριαλ, εκεί το σαχλό γιγαντώνεται. Φόνοι, απίστευτα οικογενειακά μπερδέματα, απάτες ανήκουστες, μια εξέλιξη στο χειρότερο των παλιών μεξικάνικων τελενοβέλας με δήθεν ποιοτικό περιτύλιγμα, σκηνοθετικό και ηθοποιίας. Ναι, αλλά, τις βλέπει ο κόσμος. Σύμφωνα με μετρήσεις όπου σε μια οικογένεια κάθε μέλος πατάει ένα κουμπί και καταγράφεται ως τηλεθεατής. Ε, ναι, κάπως πρέπει να μοιραστεί το χρήμα της τηλεοπτικής διαφήμισης, όλοι να πάρουν κάτι. Και ο τηλεθεατής, τα τηλεοπτικά σκουπίδια που καθημερινά του σερβίρουν.

Οι επενδύσεις στην Ελλάδα

Αλήθεια, ξέρετε γιατί οι ομογενείς μας στο USA δεν έρχονται στην Ελλάδα να επενδύσουν, να κερδίσουν και να σώσουν την μητέρα πατρίδα; Και έχουμε πολλούς πολυεκατομμυριούχους στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Δεν έρχονται, γιατί ξέρουν πως όλοι τους περιμένουν με προτεταμένη την παλάμη, γνωρίζουν ότι στο τέλος θα χάσουν τα λεφτά τους και θα επιστρέψουν ως αποτυχημένοι. Ξέρουν πως θα πρέπει να αναμετρηθούν με το δημόσιο, τους πολιτικούς, τις πολυεθνικές, τους κοτζαμπάσηδες. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού το έκαναν και πέτυχαν, μετά από μεγάλες μάχες και θυσίες, απέναντι στο σύστημα που κατατρώει την χώρα μας. Και αυτές οι δήθεν επενδύσεις στις οποίες γίνεται συχνά αναφορά, αφορούν σε ξαγορές και όχι σε στήσιμο παραγωγικών μονάδων. Τα δε λεφτά, είναι τα δικά μας (ή και της ΕΕ) που με ωραίο τρόπο μας τα παίρνουν και τα επενδύουν. Τώρα λέει, θα μπορούν να δανείζουν και άλλοι εκτός από τράπεζες. Σαν ξέπλυμα μοιάζει, αλλά δεν βαριέσαι… Μπορεί να πάρουμε και άλλο market pass…