Το ΜΗΝΥΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ : «Ο ΔΡΟΜΟΣ της ΘΥΣΙΑΣ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ : «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ»

Τὴν σημερινὴ Γ’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ τὸν προσκυνήσουμε καὶ νὰ μπορέσουμε, ἐνισχυμένοι νὰ συνεχίσουμε τὸν πνευματικό μας ἀγῶνα ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ στὸ Πάσχα.  Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία ἐπαναλαμβάνει τὰ λόγια τοῦ Κυρίου ὅτι «ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει ἄς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ ἄς σηκώσει τὸν σταυρό του».  Γιατί ὅποιος θέλει νά σώσει τήν ψυχή του θά τή χάσει, ὅποιος ὅμως χάσει τήν ψυχή του ἐξ’ αἰτίας μου καί ἐξ’ αἰτίας τοῦ Εὐαγγελίου, αὐτός θά τή σώσει.  Γιατί τί θά ὠφεληθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἄν κερδίσει ὁλόκληρο τόν κόσμο ἀλλά χάσει τήν ψυχή του; Γιατί τί μπορεῖ νά δώσει ὁ ἄνθρωπος σάν ἀντάλλαγμα γιά τή ψυχή του; Τά λόγια αὐτά εἶναι βαρυσήμαντα γι΄ αὐτούς πού θέλουν νά εἶναι μαθητές τοῦ Ἰησοῦ.  Ἐφόσον ὁ Ἰησοῦς ἔχει νά ἀντιμετωπίσει ὄχι τήν δόξα, ἀλλά τόν σταυρό καί τό πάθος, δέν μπορεῖ νά εἶναι διαφορετική καί ἡ τύχη τῶν μαθητῶν του.

Καταναγκασμός δέν ὑπάρχει στό κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ.  Μπορεῖ κανείς ἐλεύθερα νά ἀποφασίσει τό δρόμο τοῦ σταυροῦ ἀφοῦ ἀναλογιστεῖ πρῶτα τίς δυσκολίες καί ἀναλάβει τήν εὐθύνη τῆς ἐπιλογῆς του: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ».  Ἡ ἀπάρνηση αὐτή ὅμως πρέπει νά συμπληρώνεται ἀπό μιά ἀποδοχή.  Δέν εἶναι μόνο τά ἐμπόδια πού θέτει ὁ ἑαυτός μας στόν δρόμο γιά τήν λύτρωση καί τήν πληρότητα ζωῆς, εἶναι ἀκόμη οἱ τραγικότητες τῆς βιοπάλης, οἱ συγκεκριμένοι σταυροὶ ποὺ ἐπιφυλάσσει ὁ ἀνθρώπινος βίος: ἀρρώστιες, ἀδικίες, θάνατοι, ἀπογοητεύσεις. Ὁλ’ αὐτὰ θὰ χρειασθῆ νὰ μάθουμε νὰ τὰ ἀποδεχόμαστε «μέ εἰρήνη καὶ ἐλπίδα», μέσα στὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Ὅποιος ἀκολουθεῖ τὸν Χριστό, ἔχει νὰ κάνει μία πορεία, ποὺ ξεπερνᾶ τὸν σταυρό. Στὸ Γολγοθά, ὑπῆρχαν τρεῖς σταυροὶ, οἱ δύο ἦταν τὸ τέρμα τῆς πορείας δύο ληστῶν, ὁ μεσαῖος ἦταν ἁπλῶς ἕνα σταυροδρόμι. Διότι Ἐκεῖνος ποὺ ὑψώθηκε πάνω του, εἶχε περάσει μία ζωὴ ἀγάπης καὶ ἀλήθειας καὶ ὣδευε διὰ τοῦ Σταυροῦ πρὸς τὸν Πατέρα. Τὸ ζητούμενο εἶναι νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὸν ἀτομισμό μας, γιὰ νὰ δοθοῦμε ὁλόκληροι στὸν Θεό, νὰ «κοινωνήσουμε», νὰ συμμετάσχουμε στὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε σὲ μία πορεία ἀγάπης καὶ μεταμορφώσεως τοῦ κόσμου.

ΕΚ  ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ